Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Co to jest obraz cyfrowy?
Niezależnie, czy pochodzi ze skanera, aparatu cyfrowego lub z CD ROM-u,
obraz cyfrowy podobnie jak antyczna mozaika składa się z małych elementów. Zamiast
kolorowych kamieni, składnikami są tzw. piksele, które tworzą obraz na
ekranie. Piksele mogą być zdefiniowane jako atomy obrazu: są kwadratowymi
punktami o jednakowym kolorze, które nie mogą być bardziej podzielone.
W związku z tym, edycja obrazu oznacza po prostu zmianę tych pikseli:
zwiększanie lub zmniejszanie ich liczby, modyfikację kolorów lub
zmianę położenia w obrazie. Fakt, że teoretycznie możesz zmienić każdy
piksel przy użyciu narzędzi programu edycyjnego - w przeciwieństwie do
możliwości klasycznej ciemni - pokazuje prawdziwe możliwości tego
systemu.
Możesz, na przykład rozjaśnić lub przyciemnić wszystkie piksele obrazu
pojedynczym poleceniem, możesz pracować z pikselami posiadającymi określoną
barwę, zmieniać piksele wzdłuż konturów motywu lub dowolnie modyfikować
wybraną grupę pikseli.
Tryby kolorowe
Podobnie jak w fotografii klasycznej istnieją różne rodzaje zdjęć
(czarno-białe, kolorowe pozytywowe i negatywowe), tak obraz cyfrowy może także
przyjmować różne formy, zależnie od jego przeznaczenia:
RGB
RGB jest standardowym trybem kolorowym do pracy na monitorze komputerowym.
RGB oznacza kolor czerwony, zielony, niebieski i odnosi się do
podstawowych kolorów tzw. addytywnego modelu kolorów. Monitory komputerowe i
ekrany telewizorów funkcjonują w oparciu o tą zasadę. W tym przypadku
każdy piksel w rzeczywistości zawiera trzy fosforyzujące punkty, z których
każdy po uderzeniu przez strumień elektronów emituje konkretny odcień
czerwonego, zielonego i niebieskiego. Te trzy punkty razem określają kolor
piksela monitora i jeśli wszystkie kolory mają maksymalne wartości, tworzą
kolor biały.
W założeniu, RGB jest dobrym trybem, który oferuje wiele promiennych
kolorów. Jednak słowo "promienny" oznacza także wadę tego zakresu kolorów,
ponieważ monitor komputerowy emituje kolory jako źródło światła,
czego kolorowa odbitka nie może zrobić. Na papierze widzimy kolor, gdy
barwniki atramentu odbijają właściwe składniki światła. Odpowiednie
"reflektory", które zastępują "źródła światła" w monitorach, są
zazwyczaj tworzone poprzez wymieszanie podstawowych kolorów drukowania,
które są skrócone ...
...CMYK
Litery te oznaczają kolory Cyjan, Magenta, Żółty i Czarny Czarny (żeby w języku
angielskim nie mylić czarnego z niebieskim w skrócie występuje litera K
zamiast B). Teoretycznie dodatek koloru czarnego jest zupełnie zbędny,
ponieważ równe proporcje pozostałych trzech kolorów tworzą czarny (jak
widać na środku obrazka). Jednak w praktyce, otrzymuje się kolor
szaro-brązowy, więc dodatkowe zastosowanie czarnego jest usprawiedliwione.
Te podstawowe kolory są odpowiedzialne za tworzenie innych barw wymaganych
w prasie drukarskiej. Nie jest to osiągane przez potrząsanie lub
mieszanie, ale przez druk wielu małych punktów w poszczególnych kolorach
tak blisko siebie, że przez ludzkie oko widziane są jako pojedyncza
plamka o konkretnym kolorze.
Trudność w relacji pomiędzy RGB i CMYK wynika z zakresu kolorów RGB,
których CMYK nie jest w stanie odtworzyć. Inaczej mówiąc wszystko to, co
wygląda dobrze na monitorze może wyglądać na wydruku inaczej i nie tak
atrakcyjnie.
W celu zminimalizowania tych niedogodności, dobre programy oferują
możliwość konwersji obrazu z trybu RGB na CMYK - co nazywane jest separacją
kolorów - oraz wyświetlania ich na ekranie. Oczywiście jest to nieprawda,
ponieważ, jak opisaliśmy powyżej, monitor może wyświetlać obrazy tylko w trybie
RGB. Program jednak stara się wyświetlić na ekranie tylko te kolory, które są
dostępne w trybie CMYK. Chociaż separacja kolorów jest nauką samą w sobie
(utrzymującą przy życiu cały przemysł), wiele programów oferuje tę funkcję
(PhotoLine: Tool - Separate picture). Nie staraj się jednak wielokrotnie
dokonywać konwersji między CMYK i RGB, ponieważ w trakcie tych
działań utracisz informacje o kolorach. Dokonuj tej transformacji tylko
jeśli jest to absolutnie konieczne. Oprócz problemów z kolorami, obrazy
CMYK potrzebują o 1/3 pamięci więcej niż RGB, więc są także wolniejsze w
obróbce. Jeśli chcesz wydrukować obraz tylko na swojej domowej drukarce,
nie musisz zajmować się trybem CMYK, ponieważ większość sterowników
drukarek automatycznie dostosowuje tryb do druku atramentowego.
Oczywiście, także zdjęcia przeznaczone do Internetu nie muszą być w trybie
CMYK. Staje się on jednak ważny, jeśli chcecie zasymulować wynik wydruku
jeszcze przed rozpoczęciem produkcji seryjnej (proofing).
Lab
Tak jak w przypadku pozostałych trybów litery te stanowią skrót od angielskich nazw
oddzielnych kanałów: L oznacza luminancję, A - zielono-czerwoną
chrominancję, B - niebiesko-żółtą chrominancję. Ten model kolorów bardzo
dobrze nadaje się do zmiany jasności obrazów bez zmiany wartości kolorów i
ich nasycenia, szczególnie dlatego, że prawie żadne dane nie są tracone
przy konwersji do trybu Lab (i odwrotnie). Oprócz tego Lab jest niezależny
od zakresu kolorów urządzenia, więc jest dobry do przenoszenia obrazów
pomiędzy różnymi systemami. Tryb YCC jest bardzo podobny do Lab i jest
używany do przechowywania obrazów na fotograficznych nośnikach CD.
Pomimo tych zalet, tryb Lab nadal nie jest zbyt popularny. Jest
rozpoznawany przez program Adobe Photoshop, ale nieznany dla większości
innych programów - włącznie z PhotoLine.
Grayscale...
.... jest zazwyczaj nazywany czarno-białym. Obraz w trybie grayscale
wykorzystuje paletę 256 odcieni szarości. Fakt, który może nie być znany
dla amatorów obrazowania: po konwersji do trybu grayscale informacja
o kolorach jest tracona bezpowrotnie i nie pojawią się one nawet jeśli
przeprowadzisz konwersję z powrotem do trybu kolorowego.
Monochromatyczny lub bitmapowy...
...jest tym, co profesjonaliści nazywają czarno-białym i nie może być
mylony z formatem bmp w systemie Windows. W trybie bitmapowym piksel jest
albo czarny, albo biały - nie istnieją odcienie szarości.
Ponieważ łatwo jest zmylić ludzkie oko, w tym trybie można osiągnąć prawie
fotorealistyczny efekt, który przypomina ziarnisty druk gazetowy. Bitmapa
jest dobrym pomysłem, jeśli chcesz uzyskać specjalne efekty lub musisz
drastycznie ograniczyć rozmiar pliku.
Chociaż obrazy bitmapowe czasem mogą być całkiem atrakcyjne, wiele funkcji
(jak większość efektów filtrów) nie działa w tym trybie. Możesz temu
zaradzić czasowo zmieniając tryb na grayscale.
Formaty graficzne
Po zakończeniu edycji musisz zapisać swoją twórczość dla potomności.
Oczywiście powinieneś także robić to regularnie podczas pracy, na wypadek
zawieszenia się systemu lub programu.
Zapisywanie obrazów wiąże się z kwestią wyboru najwłaściwszego formatu graficznego z ogromnej liczby oferowanej przez dobre programy w oknie dialogowym Zapisz (lub Save). Formatów tych nie należy mylić z powyżej opisanymi modelami kolorów, chociaż niektóre formaty współpracują
tylko z konkretnymi modelami kolorów. Formaty plików lub formaty graficzne
różnią się sposobem zapisywania informacji.
Wiele programów od edycji obrazu posiada własny, specjalny format, w
którym można także zapisać wszystkie dodatkowe informacje i specjalne
właściwości programu. W programie Photoshop jest to format PSD, w PhotoLine jest to PLD.
Dla odmiany, typowe formaty dla fotografii cyfrowej to np. TIFF, JPEG,
który kompresuje dane i jest bardzo rozpowszechniony w Internecie (patrz
także rozdział "skanowanie"), lub EPS (Encapsulated PostScript), który
jest wykorzystywany przez profesjonalne nagrywarki filmów i prasy
drukarskie.
Istnieje podstawowa różnica pomiędzy bezstratnymi formatami graficznymi,
które zapisują wszystkie informacje, ale tworzą stosunkowo duże pliki,
oraz formatami stratnymi. Te ostatnie tworzą mniejsze pliki poprzez
kompresję informacji, które są mniej ważne dla ludzkiego oka. Podczas
edycji obrazu, stanowczo zalecane jest używanie formatów bezstratnych,
takich jak TIFF, aż do zakończenia prac. Dopiero na samym końcu należy
skompresować ostateczny rezultat (jeśli jest to konieczne).
główna
następna