Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
1
Sejm III RP
Ustawa o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej
z dnia 25 października 1991 r.
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
1. Działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu,
upowszechnianiu i ochronie kultury.
2. Państwo sprawuje mecenat nad działalnością kulturalną polegający na
wspieraniu i promocji twórczości, edukacji i oświaty kulturalnej, działań i
inicjatyw kulturalnych oraz na ochronie dziedzictwa kultury.
3. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może
wspierać finansowo, w ramach mecenatu państwa, realizację planowanych na dany
rok zadań związanych z polityką kulturalną państwa, prowadzonych przez
instytucje kultury i inne podmioty nie należące do sektora finansów publicznych.
4. Mecenat, o którym mowa w ust. 2 i 3, sprawują także organy jednostek
samorządu terytorialnego w zakresie ich właściwości.
Art. 2.
Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry,
opery, operetki, filharmonie, orkiestry, kina, muzea, biblioteki, domy kultury,
ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych
dziedzinach kultury.
Art. 3.
1. Działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz
jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.
2. Działalność kulturalna instytucji kultury określona w art. 1 ust. 1 nie
stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.
3. Do działalności, o której mowa w ust. 1 i 2, w zakresie nie uregulowanym
przepisami ustawy dotyczącymi organizowania i prowadzenia działalności
kulturalnej, stosuje się przepisy o prowadzeniu działalności gospodarczej.
Art. 4.
1. Osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej,
których podstawowym celem statutowym nie jest prowadzenie działalności
kulturalnej, mogą prowadzić taką działalność w szczególności w formie klubów,
świetlic, domów kultury i bibliotek.
2. Koszty prowadzenia działalności kulturalnej, o której mowa w ust. 1, w tym
wynagrodzenia dla pracowników, wraz ze składką na ubezpieczenie społeczne, i
inne wydatki z tytułu zatrudniania pracowników obciążają koszty działalności
podstawowej.
Art. 5.
Podmioty prowadzące działalność kulturalną na zasadach określonych w art. 3 mogą
otrzymywać dotacje na realizację zadań państwowych.
Art. 6.
Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, wymagania
kwalifikacyjne i tryb stwierdzania kwalifikacji uprawniających do zajmowania
określonych stanowisk w formach organizacyjnych, o których mowa w art. 2, jeśli
ich organizatorem jest administracja rządowa lub jednostki samorządu
terytorialnego.
Art. 7.
1. Osobom wyróżniającym się w tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury
nadaje się odznakę honorową "Zasłużony Działacz Kultury".
2. Odznakę honorową "Zasłużony Działacz Kultury" nadaje Minister Kultury i
Sztuki.
3. Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określa tryb oraz zasady nadawania
odznaki "Zasłużony Działacz Kultury", jej wzór i sposób noszenia.
Art. 7a.
1. Minister właściwy do spraw kultury oraz inni ministrowie, w odniesieniu do
podległych im ośrodków i instytucji kultury, w uzgodnieniu z ministrem właściwym
do spraw kultury, a także jednostki samorządu terytorialnego mogą ustanawiać i
przyznawać doroczne nagrody za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej,
upowszechniania i ochrony kultury.
2. Nagrody mogą być przyznawane osobom fizycznym lub prawnym, a także innym
podmiotom na podstawie oceny całokształtu działalności lub osiągnięć o istotnym
znaczeniu.
3. Minister właściwy do spraw kultury, w drodze rozporządzenia, a organy
samorządu terytorialnego w drodze uchwały, określą szczegółowe zasady i tryb
przyznawania nagród, o których mowa w ust. 1 i 2, oraz ich wysokość.
Art. 7b.
1. Minister właściwy do spraw kultury oraz inni ministrowie, w odniesieniu do
podległych im ośrodków i instytucji kultury, a także jednostki samorządu
terytorialnego, mogą przyznawać stypendia osobom zajmującym się twórczością
artystyczną, upowszechnianiem i ochroną dóbr kultury.
2. Stypendium, o którym mowa w ust. 1, polega na przyznaniu środków finansowych
osobom realizującym określone przedsięwzięcia w zakresie twórczości
artystycznej, ochrony dziedzictwa kultury lub upowszechniania kultury.
3. Minister właściwy do spraw kultury, w drodze rozporządzenia, a organy
samorządu terytorialnego w drodze uchwały, określą szczegółowe zasady i tryb
przyznawania stypendiów, o których mowa w ust. 1, oraz ich wysokość.
Rozdział 2
Instytucje kultury
Art. 8.
Ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność
kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej
działalności jest podstawowym celem statutowym.
Art. 9.
1. Jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc
samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest
podstawowym celem statutowym.
2. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek
samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.
Art. 10.
1. Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są
dalej organizatorami.
2. Ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia -
należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję
kultury.
Art. 11.
Organizator wydaje akt o utworzeniu instytucji kultury, który określa jej nazwę,
rodzaj, siedzibę i przedmiot działania.
Art. 12.
Organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i
prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta
działalność jest prowadzona.
Art. 13.
1. Instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu
nadanego przez organizatora.
2. Statut zawiera:
1) nazwę, teren działania i siedzibę instytucji kultury,
2) zakres działalności,
3) organy zarządzające i doradcze oraz sposób ich powoływania,
4) sposób uzyskiwania środków finansowych,
5) zasady dokonywania zmian statutowych,
6) postanowienia dotyczące prowadzenia działalności innej niż kulturalna,
jeżeli instytucja zamierza działalność taką prowadzić.
3. Organizację wewnętrzną instytucji kultury określa regulamin organizacyjny
nadawany przez dyrektora tej instytucji, po zasięgnięciu opinii organizatora
oraz opinii działających w niej organizacji związkowych i stowarzyszeń twórców.
Art. 14.
1. Instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z
chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.
2. Organizator nie odpowiada za zobowiązania instytucji kultury, z zastrzeżeniem
art. 24 i 25.
3. Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru.
4. Minister Kultury i Sztuki określi, w drodze rozporządzenia, sposób
prowadzenia rejestru instytucji kultury.
Art. 14a.
1. Tworzy się wykaz obiektów stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek
samorządu terytorialnego, w których prowadzona jest, jako podstawowa,
działalność kulturalna lub które dla takiej działalności zostały wybudowane i
nie mogą być przeznaczone do prowadzenia wyłącznie innej działalności
podstawowej.
2. Minister właściwy do spraw kultury określi, w drodze rozporządzenia,
szczegółowe zasady wpisywania obiektów do wykazu, o którym mowa w ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw kultury ustali, w drodze rozporządzenia, wykaz
obiektów, o których mowa w ust. 1.
Art. 15.
1. Dyrektora instytucji kultury powołuje organizator na czas określony lub nie
określony, po zasięgnięciu opinii właściwych związków zawodowych działających w
tej instytucji kultury oraz stowarzyszeń zawodowych i twórczych. Odwołanie
następuje w tym samym trybie.
2. Organizator powołuje i odwołuje dyrektora państwowej instytucji kultury po
uzyskaniu zgody Ministra Kultury i Sztuki.
3. Organizator powołuje i odwołuje dyrektora samorządowej instytucji kultury po
zasięgnięciu opinii Ministra Kultury i Sztuki. Minister Kultury i Sztuki
określi, w drodze rozporządzenia, listę samorządowych instytucji kultury, w
których powołanie i odwołanie dyrektora wymaga zasięgnięcia opinii Ministra
Kultury i Sztuki.
4. Organizator przedstawia kandydatowi na stanowisko dyrektora warunki
organizacyjno-finansowe działalności instytucji kultury. Kandydat przedstawia
organizatorowi program działania instytucji kultury.
4a. Organizator może powierzyć zarządzanie instytucją kultury osobie fizycznej
lub prawnej. Powierzenie zarządzania następuje na podstawie umowy o zarządzaniu
instytucją kultury zawartej między organizatorem a zarządcą na czas oznaczony,
nie krótszy niż trzy lata (kontrakt menedżerski). Jeżeli zarządcą jest osoba
prawna, umowa powinna przewidywać, kto w jej imieniu będzie dokonywał czynności
zarządu. Do umów stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 25 września 1981
r. o przedsiębiorstwach państwowych (Dz. U. z 1991 r. Nr 18, poz. 80, Nr 75,
poz. 329, Nr 101, poz. 444 i Nr 107, poz. 464, z 1993 r. Nr 18, poz. 82 i Nr 60,
poz. 280, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, Nr 80, poz. 368 i Nr 113, poz. 547, z 1995 r.
Nr 1, poz. 2, Nr 95, poz. 474 i Nr 154, poz. 791, z 1996 r. Nr 90, poz. 405, Nr
106, poz. 496, Nr 118, poz. 561 i Nr 156, poz. 775 oraz z 1997 r. Nr 43, poz.
272, Nr 106, poz. 675, Nr 121, poz. 769 i 770 oraz Nr 123, poz. 777).
5. Dyrektor instytucji kultury, powołany na czas określony, może być odwołany
przed upływem tego okresu:
1) na własną prośbę,
2) z powodu choroby trwale uniemożliwiającej wykonywanie obowiązków,
3) z powodu naruszenia przepisów prawa w związku z zajmowanym stanowiskiem,
4) w razie odstąpienia od realizacji uzgodnionego z organizatorem programu
działania instytucji kultury,
5) w razie przekazania państwowej instytucji kultury w trybie art. 21a.
6. W przypadkach przewidzianych w statucie instytucji kultury organizator może
powołać także zastępców dyrektora. Przepisy dotyczące powoływania i odwoływania
dyrektora stosuje się odpowiednio.
Art. 16.
1. Powołanie dyrektora instytucji kultury może nastąpić w drodze konkursu
przeprowadzonego przez organizatora.
2. Ramowy regulamin konkursu określa Minister Kultury i Sztuki.
Art. 17.
Dyrektor instytucji kultury zarządza instytucją i reprezentuje ją na zewnątrz.
Art. 18.
1. Organizator może dokonać połączenia lub podziału instytucji kultury.
2. Organizator jest obowiązany na 3 miesiące przed wydaniem aktu o połączeniu
lub podziale instytucji kultury podać do publicznej wiadomości informację o
zamiarze i przyczynach takiej decyzji.
Art. 19.
1. Połączenie instytucji kultury polega na utworzeniu jednej instytucji, w
której skład wchodzą załogi i mienie należące do instytucji podlegających
połączeniu.
1a. Nie podlegają połączeniu instytucje kultury prowadzące gospodarkę finansową
w oparciu o odmienne zasady finansowania.
2. Połączenie instytucji kultury następuje w drodze aktu wydanego przez
organizatora, a także w trybie określonym w art. 21.
3. Akt o połączeniu instytucji kultury zawiera:
1) nazwy łączonych instytucji kultury,
2) nazwę, rodzaj, siedzibę i przedmiot działania instytucji kultury, powstałej
w wyniku połączenia,
3) określenie terminu połączenia instytucji kultury,
4) ustalenie zasad przejęcia zobowiązań i wierzytelności przez instytucję
powstającą w wyniku połączenia.
4. Statut nowej instytucji kultury powstałej w wyniku połączenia nadaje
organizator. Przepisy art. 13 ust. 2 stosuje się odpowiednio.
5. Z dniem wpisu do rejestru nowo utworzonej instytucji kultury organizator
wykreśla z rejestru instytucje kultury, które uległy połączeniu.
Art. 20.
1. Podział instytucji kultury polega na utworzeniu dwóch lub więcej instytucji
kultury w oparciu o załogę i mienie należące do instytucji kultury ulegającej
podziałowi.
2. Podział instytucji kultury polegać może również na wyłączeniu z instytucji
kultury wyodrębnionej jednostki lub jednostek organizacyjnych w celu włączenia
ich do innej instytucji kultury. Zasady przekazania składników majątkowych
ujętych w bilansie wyłączonych jednostek określa organizator.
3. Akt o podziale instytucji kultury zawiera:
1) nazwę dzielonej instytucji kultury,
2) nazwę, rodzaj, siedzibę i przedmiot działania instytucji kultury powstałych
w wyniku podziału,
3) określenie jednostek organizacyjnych włączonych do instytucji tworzonych w
wyniku podziału,
4) ustalenie zasad przejęcia zobowiązań i wierzytelności przez instytucje
powstające w wyniku podziału.
4. Przepisy art. 19 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.
Art. 21.
1. Organizatorzy, o których mowa w art. 8 oraz w art. 9, mogą na podstawie umowy
zawartej między sobą tworzyć lub łączyć utworzone przez nich instytucje kultury,
z zastrzeżeniem przepisu art. 19 ust. 1a.
1a. Instytucja kultury utworzona na zasadach określonych w ust. 1 jest wspólną
instytucją kultury organizatorów, którzy ją utworzyli, chyba że umowa stanowi
inaczej.
2. Organizatorzy, o których mowa w ust. 1, mogą na podstawie umowy zawartej z
osobą fizyczną, osobą prawną lub jednostką organizacyjną nie posiadającą
osobowości prawnej tworzyć instytucje kultury.
3. W umowach, o których mowa w ust. 1 i 2, strony określają wielkość środków
wnoszonych przez każdą z nich, niezbędnych do prowadzenia działalności przez
instytucję kultury.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, strony w umowie określają swoje
uprawnienia odnośnie do treści statutu, powołania dyrektora, likwidacji
instytucji, a także wskazują organizatora prowadzącego rejestr tej instytucji.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, strony określają w umowie uprawnienia
podmiotu zawierającego umowę z organizatorem odnośnie do treści statutu,
powołania dyrektora oraz likwidacji instytucji kultury.
Art. 21a.
1. Minister lub kierownik urzędu centralnego administracji rządowej może
powierzyć jednostce samorządu terytorialnego, za jej zgodą, prowadzenie
instytucji kultury. Instytucja taka pozostaje państwową instytucją kultury i
otrzymuje konieczne do wykonania zadań środki finansowe.
2. Minister lub kierownik urzędu centralnego administracji rządowej może
przekazać jednostce samorządu terytorialnego, na jej wniosek, państwową
instytucję kultury w celu wykonywania zadań własnych tej jednostki samorządu
terytorialnego w zakresie działalności kulturalnej. Przekazanie następuje w
drodze porozumienia.
3. Warunkiem niezbędnym przekazania jest wykazanie przez jednostkę samorządu
terytorialnego, że posiada program działania oraz środki na prowadzenie
instytucji kultury, którą przejmuje w trybie określonym w ust. 2.
4. Porozumienie, o którym mowa w ust. 2, stanowi podstawę do wykreślenia
instytucji kultury z rejestru prowadzonego przez organ administracji rządowej i
wpisania do rejestru jednostki samorządu terytorialnego. Pracownicy państwowej
instytucji kultury stają się pracownikami samorządowej instytucji kultury z
zachowaniem dotychczasowych warunków pracy i płacy.
5. Mienie przekazywanej instytucji kultury nabywa nieodpłatnie właściwa
jednostka samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 21b.
6. Koszty związane z uregulowaniem stanu prawnego mienia, o którym mowa w ust.
5, obciążają budżet przekazywanej instytucji.
7. (skreślony).
Art. 21b.
1. W przypadku likwidacji samorządowej instytucji kultury, przekazanej w trybie
art. 21a ust. 2-6, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana zwrócić
właściwemu organowi administracji rządowej mienie otrzymane na podstawie art.
21a ust. 5 i 6.
2. Na wniosek jednostki samorządu terytorialnego organ administracji rządowej, w
drodze decyzji administracyjnej, może zwolnić jednostkę samorządu terytorialnego
od tego obowiązku w części lub w całości; zwolnienie nie dotyczy obiektów
wpisanych do rejestru, o którym mowa w art. 14 ust. 4.
Art. 21c.
(skreślony).
Art. 22.
1. W szczególnie uzasadnionych przypadkach organizator może zlikwidować
instytucję kultury.
2. Organizator jest obowiązany na 6 miesięcy przed wydaniem aktu o likwidacji
instytucji kultury podać do publicznej wiadomości informację o zamiarze i
przyczynach likwidacji.
3. W przypadku likwidacji instytucji kultury z powodu braku środków finansowych,
celem informacji, o której mowa w ust. 2, powinno być, między innymi, stworzenie
możliwości podjęcia działań do zgromadzenia tych środków, które umożliwią dalsze
funkcjonowanie instytucji.
Art. 23.
Akt o likwidacji instytucji kultury stanowi podstawę do wykreślenia jej z
rejestru.
Art. 24.
Zobowiązania i wierzytelności likwidowanej instytucji kultury przejmuje
organizator.
Art. 25.
W przypadku likwidacji instytucji kultury utworzonej w trybie art. 21 ust. 1 i
2, podmioty, które ją utworzyły, przejmują zobowiązania i wierzytelności, przy
czym odpowiedzialność za zobowiązania jest solidarna.
Art. 26.
1. Organizator może przekazać odpłatnie lub w wyjątkowych przypadkach
nieodpłatnie składniki mienia zlikwidowanej instytucji kultury osobie prawnej
lub fizycznej w celu prowadzenia działalności kulturalnej na zasadach
określonych w art. 3 ust. 3, chyba że umowa, o której mowa w art. 21 ust. 1 i 2,
stanowi inaczej.
2. Organizator obowiązany jest do zabezpieczenia mienia likwidowanej instytucji.
Rozdział 3
Zasady gospodarki finansowej instytucji kultury
Art. 27.
1. Instytucja kultury gospodaruje samodzielnie przydzieloną i nabytą częścią
mienia oraz prowadzi samodzielną gospodarkę w ramach posiadanych środków,
kierując się zasadami efektywności ich wykorzystania.
2. Instytucja kultury może zbywać środki trwałe. Przy zbywaniu środków trwałych
stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące przedsiębiorstw państwowych.
3. Podstawą gospodarki finansowej instytucji kultury jest plan działalności
instytucji, zatwierdzony przez dyrektora z zachowaniem wysokości dotacji
organizatora, o której mowa w art. 28 ust. 3.
4. Plan działalności instytucji kultury zawiera w miarę potrzeb: plan usług,
plan przychodów i kosztów, plan remontów i konserwacji środków trwałych oraz
plan inwestycji.
Art. 28.
1. Instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z
uzyskiwanych przychodów.
2. Przychodami instytucji kultury są wpływy z prowadzonej działalności, w tym ze
sprzedaży składników majątku ruchomego, z wyjątkiem dóbr kultury w rozumieniu
art. 2 i art. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o ochronie dóbr kultury (Dz. U.
Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989 r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r.
Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 5,
poz. 24, Nr 88, poz. 554 i Nr 115, poz. 741), oraz z najmu i dzierżawy
składników majątkowych, dotacje z budżetu, środki otrzymane od osób fizycznych i
prawnych oraz z innych źródeł.
3. Wysokość rocznej dotacji na działalność instytucji kultury ustala
organizator.
Art. 29.
1. Wartość majątku instytucji kultury odzwierciedla fundusz instytucji kultury,
który odpowiada wartości wydzielonego instytucji i nabytego mienia.
2. Fundusz instytucji kultury zwiększa się lub zmniejsza o kwotę zmian wartości
majątku instytucji, będących skutkiem:
1) aktualizacji wyceny środków trwałych na podstawie odrębnych przepisów,
2) nieodpłatnego przekazania lub otrzymania środków trwałych, wartości
niematerialnych i prawnych,
3) łączenia i podziału instytucji kultury na podstawie bilansów zamknięcia
dzielonych lub łączonych instytucji.
3. Fundusz instytucji kultury zwiększa się o:
1) amortyzację majątku trwałego,
2) dotacje budżetowe na finansowanie rozwoju instytucji,
3) zysk pozostający w dyspozycji instytucji kultury,
4) środki z innych źródeł.
4. Fundusz instytucji kultury zmniejsza się o:
1) straty bilansowe,
2) umorzenie majątku trwałego,
3) finansowanie inwestycji,
4) inne zmniejszenia.
5. Instytucja kultury tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych na zasadach
określonych w odrębnych przepisach.
6. Instytucja kultury posiadająca środki trwałe służące zakładowej działalności
socjalnej dokonuje odpisów amortyzacyjnych na zasadach określonych w odrębnych
przepisach.
7. Instytucja kultury może tworzyć z zysku oraz innych środków przekazanych
przez osoby prawne i osoby fizyczne fundusz załogi, z przeznaczeniem na wypłatę
nagród indywidualnych oraz inne fundusze. Zasady gospodarowania tymi funduszami
określają regulaminy instytucji kultury.
Art. 30.
(skreślony).
Art. 31.
Minister Kultury i Sztuki w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej
określi, w drodze rozporządzenia, zasady wynagradzania pracowników instytucji
kultury.
Art. 32.
1. Instytucje kultury, w szczególności: muzea, jednostki organizacyjne mające na
celu ochronę zabytków, ośrodki badań i dokumentacji, biura wystaw artystycznych,
galerie i centra sztuki, Filmoteka Narodowa, biblioteki, domy i ośrodki kultury,
świetlice i kluby, ogniska artystyczne, domy pracy twórczej - prowadzą w
szczególności działalność w zakresie upowszechniania kultury.
2. Do podstawowych zadań instytucji wymienionych w ust. 1 należy w
szczególności:
1) edukacja kulturalna i wychowanie przez sztukę,
2) gromadzenie, dokumentowanie, tworzenie, ochrona i udostępnianie dóbr
kultury,
3) tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego oraz
zainteresowania wiedzą i sztuką,
4) tworzenie warunków dla rozwoju folkloru, a także rękodzieła ludowego i
artystycznego,
5) rozpoznawanie, rozbudzanie i zaspokajanie potrzeb oraz zainteresowań
kulturalnych.
2a. Instytucje kultury, których organizatorem są jednostki samorządu
terytorialnego, mogą prowadzić ponadto działalność instruktażowo-metodyczną dla
pracowników instytucji kultury, w zakresie zadań, o których mowa w ust. 2.
3. Instytucje kultury, o których mowa w ust. 1, mogą otrzymywać środki od osób
fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł, a także dotacje z budżetu
przeznaczone na pokrycie kosztów działalności.
4. (skreślony).
5. (skreślony).
Art. 33.
(skreślony).
Rozdział 4
Organizowanie imprez artystycznych i rozrywkowych
Art. 34.
1. Imprezy artystyczne lub rozrywkowe organizowane w ramach działalności
kulturalnej przez podmioty, o których mowa w art. 3, odbywające się poza stałą
siedzibą albo w sposób objazdowy, wymagają zawiadomienia organu gminy właściwej
ze względu na miejsce imprezy.
2. Zawiadomienie powinno zawierać następujące dane:
1) imię, nazwisko lub nazwę podmiotu organizującego imprezę artystyczną lub
rozrywkową, siedzibę i adres do korespondencji,
2) rodzaj i charakter imprezy,
3) miejsce, datę, godzinę rozpoczęcia, planowany czas trwania, przewidywaną
liczbę uczestników,
4) określenie planowanych środków służących zapewnieniu bezpieczeństwa
uczestników.
3. Pomieszczenia, obiekty lub miejsca, w których odbywają się imprezy
artystyczne i rozrywkowe, a także urządzenia techniczne używane przy ich
organizowaniu lub w trakcie ich odbywania, powinny odpowiadać wymaganiom
przewidzianym prawem.
4. Organ samorządu terytorialnego może zażądać załączenia do zawiadomienia
zaświadczenia właściwego organu o spełnieniu wymagań, o których mowa w ust. 3.
5. Zawiadomienie o imprezie powinno być złożone nie później niż 30 dni przed
planowanym terminem jej rozpoczęcia.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, termin określony w ust. 5 liczy się od
dnia doręczenia zaświadczenia.
7. Imprezy artystyczne i rozrywkowe organizowane cyklicznie nie rzadziej niż 2
razy w roku przez te same podmioty w tych samych pomieszczeniach, obiektach i
miejscach do tego dostosowanych wymagają jednorazowego zawiadomienia organu
gminy właściwej ze względu na miejsce imprezy.
8. Obowiązki organizatora imprezy masowej w zakresie bezpieczeństwa tej imprezy
reguluje ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o bezpieczeństwie imprez masowych
(Dz. U. Nr 106, poz. 680).
Art. 35.
Organ gminy wydaje decyzję o zakazie odbycia imprezy artystycznej lub
rozrywkowej, jeżeli zagraża ona życiu lub zdrowiu ludzi albo mieniu w znacznych
rozmiarach lub nie zostały spełnione wymagania, o których mowa w art. 34 ust. 3.
Art. 36.
1. Decyzja o zakazie odbycia imprezy artystycznej lub rozrywkowej powinna być
doręczona podmiotowi, który ją organizuje, w terminie 14 dni od dnia złożenia
zawiadomienia, nie później jednak niż 10 dni przed planowanym terminem
rozpoczęcia imprezy.
2. Odwołanie od decyzji wnosi się w terminie 3 dni od dnia jej doręczenia.
3. Odwołanie od decyzji podlega rozpoznaniu w terminie 7 dni od dnia wniesienia
odwołania. Niewydanie decyzji w tym terminie oznacza zgodę na odbycie imprezy.
4. Decyzję wydaną w wyniku wniesienia odwołania doręcza się w terminie 3 dni.
Art. 37.
1. Prezes Rady Ministrów może z powodu żałoby narodowej zarządzić, na czas jej
trwania, zawieszenie organizowania imprez artystycznych i rozrywkowych.
2. Wojewoda może z powodu klęski żywiołowej lub w celu zapobieżenia epidemii
albo ze względu ma żałobę, na czas niezbędny, zarządzić zawieszenie
organizowania imprez określonych w ust. 1 na terenie województwa lub jego
części.
Rozdział 5
Przepisy przejściowe i końcowe
Art. 38.
Działalność kulturalną organizowaną i prowadzoną przez kościelne osoby prawne
regulują odrębne przepisy.
Art. 39.
1. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności kulturalnej prowadzonej
przez ministrów właściwych do spraw obrony narodowej, do spraw wewnętrznych i do
spraw sprawiedliwości.
2. Ministrowie, o których mowa w ust. 1, w drodze rozporządzenia, mogą
rozciągnąć przepisy ustawy w całości lub w części na działalność kulturalną
prowadzoną przez podległe im lub nadzorowane przez nich jednostki organizacyjne.
Art. 39a.
Do dnia 31 grudnia 2002 r. termin na podanie informacji o zamiarze i przyczynach
likwidacji wszystkich instytucji kultury, określony w art. 22 ust. 2, nie może
być krótszy niż 12 miesięcy.
Art. 40.
Przepisy ustawy nie naruszają przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o
ochronie dóbr kultury (Dz. U. Nr 10, poz. 48, z 1983 r. Nr 38, poz. 173, z 1989
r. Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i Nr 56, poz. 322, z 1996 r. Nr
106, poz. 496 oraz z 1997 r. Nr 5, poz. 24 i Nr 88, poz. 554), ustawy z dnia 9
kwietnia 1968 r. o bibliotekach (Dz. U. Nr 12, poz. 63, z 1984 r. Nr 26, poz.
129, z 1989 r. Nr 29, poz. 155 i Nr 35, poz. 192, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 oraz
z 1996 r. Nr 152, poz. 722) oraz ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach
(Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24) w zakresie prowadzenia działalności kulturalnej
w formach określonych w tych ustawach.
Art. 41.
1. Instytucje i placówki upowszechniania kultury istniejące w dniu wejścia w
życie ustawy, dla których organizatorem były podmioty określone w art. 8 i 9,
podlegają z urzędu wpisowi do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez
właściwego organizatora, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, a
pracownicy tych instytucji stają się pracownikami instytucji kultury.
2. Instytucje i placówki upowszechniania kultury istniejące w dniu wejścia w
życie ustawy, dla których organizatorem są inne podmioty niż określone w art. 8
i 9, mogą nadal prowadzić swoją działalność, jeżeli w ciągu 3 miesięcy od dnia
wejścia w życie ustawy zostaną spełnione wymogi określone w przepisach
niniejszej ustawy.
3. W razie niedopełnienia obowiązku określonego w ust. 2, podmioty te są
obowiązane do zaprzestania prowadzenia działalności.
Art. 42.
1. Instytucje artystyczne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy, dla których
organem założycielskim były podmioty określone w art. 8 ust. 2, podlegają z
urzędu wpisowi do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez właściwego
organizatora, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, a pracownicy
tych instytucji stają się pracownikami instytucji kultury.
2. Minister Kultury i Sztuki prowadzący w dniu wejścia w życie ustawy rejestr
instytucji działających jako instytucje artystyczne przekaże rejestr tych
instytucji oraz pozostałą dokumentację właściwemu organizatorowi w terminie 6
miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 43.
Instytucje artystyczne istniejące w dniu wejścia w życie ustawy ustalają fundusz
instytucji jako sumę: funduszy statutowych w środkach trwałych i obrotowych,
funduszu rezerwowego i funduszu rozwoju według stanu na dzień 1 stycznia 1991 r.
Art. 44.
1. Prowadzona na podstawie zezwoleń uzyskanych przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy działalność w zakresie organizowania imprez artystycznych lub
rozrywkowych podlega w terminie 3 miesięcy wpisaniu z urzędu do ewidencji
działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie przepisów o działalności
gospodarczej.
2. Do czasu dokonania wpisu, o którym mowa w ust. 1, zachowują moc dotychczasowe
zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie organizowania imprez
artystycznych.
3. Postępowanie w sprawie zezwoleń na organizowanie imprez artystycznych lub
rozrywkowych wszczęte przed dniem wejścia w życie ustawy i nie zakończone
ostateczną decyzją administracyjną toczy się według przepisów niniejszej ustawy.
Art. 45.
Tracą moc:
1) ustawa z dnia 9 kwietnia 1968 r. o zezwoleniach na publiczną działalność
artystyczną, rozrywkową i sportową (Dz. U. Nr 12, poz. 64) - w zakresie
dotyczącym imprez artystycznych i rozrywkowych
2) ustawa z dnia 26 kwietnia 1984 r. o upowszechnianiu kultury oraz o prawach
i obowiązkach pracowników upowszechniania kultury (Dz. U. Nr 26, poz. 129, z
1988 r. Nr 19, poz. 132, z 1989 r. Nr 4, poz. 24 i Nr 35, poz. 192 oraz z 1990
r. Nr 34, poz. 198),
3) ustawa z dnia 28 grudnia 1984 r. o instytucjach artystycznych (Dz. U. Nr
60, poz. 304 i z 1989 r. Nr 35, poz. 192).
Art. 46.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
KONIEC KSIĄŻKI