Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Realizm Encyklopedia
druga połowa XIXw.
Ukształtowała się filozofia Marksa i Engelsa, w której człowiek jako istota poznająca jest nie tylko cząstką przyrody, ale i społeczeństwa, stąd pojawia się w sztuce człowiek jako część składowa przyrody oraz procesy zachodzące w rzeczywistości społecznej. Artyści posługują się głównie perspektywą linearną i kolorem lokalnym. Istotny jest modelunek światłocieniowy i faktura. Pojawia się nowy temat. Jest nim prosty robotnik czy chłop przy swoich codziennych czynnościach. W Polsce pojawił się specyficzny odłam tego kierunku tj. Realizm historyczny
Artur Grottger - rysownik, autor scen z powstania styczniowego zawartych m.in. w cyklu rysunków pt. "Polonia"
Maksymilian Gierymski - "Patrol powstańczy"
Jan Matejko - tworzył obrazy nawiązujące do wspaniałych wydarzeń historycznych w Polsce i pokazywał, że Polacy to wielki naród, mający swoją chlubną historię i wybitnych synów tj. Kopernik. Matejko gromadził stroje historyczne, elementy zbroi, broń, które byly pomocne przy realizowaniu wielkich kompozycji historycznych. Jego malarstwo cechuje nie tylko ładunek emocjonalny, ale i mistrzostwo w psychologicznej charakterystyce postaci i w oddaniu faktury połyskujących atłasów , aksamitów i futer.
- "Bitwa pod Grunwaldem"
- "Poczet królów polskich"
- "Rejtan"
- "Kazanie skargi"
- "Stańczyk"
Realizm zwykły:
Aleksander Gierymski - pierwszy etap jego twórczości to realistyczne sceny rodzajowe np.: "Święto trąbek" i "Pomarańczarka".
Józef Chełmoński - autor szeregu obrazów o tematyce wiejskiej. Maluje wieś spokojną, sentymentalną, pogodną np.:
- "Babie lato"
- "Bociany"
Mistrz pejzażu potrafił jak nikt inny namalować śnieg czy błoto na wiejskiej drodze. Często malował konie np.: "Powrót z balu", gdzie zaprzęg galopuje wprost na widza.
- Rosja
Ilja Riepin - twórca przejmującego dzieła pt. "Burłacy na Wołdze", gdzie pokazuje starców i dzieci zaprzężonych niczym zwierzęta do barki. Pokazując umęczone twarze tych ludzi chciał wstrząsnąć sumieniem oglądających. W kompozycji pt. "Proces w Guberni Kurskiej" namalował wszystkie grupy społeczne. Jest to cały przekrój społeczeństwa ówczesnej Rosji. Niezwykle wymowny jest szkic do obrazu "Posiedzenie rady państwa", gdzie sportretował urzędnika - bezduszną maszynę bez wyrazu i uczuć.
J. F. Millet - angażował się w sprawy społeczne i malował sceny z życia wsi, np.: "Kobiety zbierające kłosy".
H. Daumier - współpracował z czasopismami wykonując dla nich rysunki z satyry politycznej. Najbardziej znanym obrazem jest "Praczka"
Gustaw Courbet - najbardziej znanym jego obrazem są "Kamieniarze".
ENCYKLOPEDIA
REALIZM [ łac.], szt. plast. :
1) Naśladowczy sposób przedstawiania rzeczywistości w sztuce. Znamienny zwłaszcza dla sztuki eur. lub powstającej pod wpływami eur., występował w różnych okresach, w których dominowało pojmowanie sztuki jako naśladowania rzeczywistości (m.in. klas. sztuka gr., renesans wł., mal. hol. XVII w.). Termin wieloznaczny ze względu na różne definicje rzeczywistości oraz wielość artyst. konwencji realist. przedstawiania. Nieostra jest także definicyjna granica między realizmem a naturalizmem.
2) Kierunek artyst. w malarstwie 2 poł. XIX w., zakładający wierne i bezpośrednie odtwarzanie wyłącznie rzeczywistości postrzeganej zmysłowo. Program realizmu rewidował i kwestionował wielowiekowe, utrwalone przez akademizm ideały i kanony artyst.: odrzucał piękno na rzecz prawdy, idealizację na rzecz wiernego odtwarzania rzeczywistości, także przypadkowej i bezładnej; burzył hierarchię tematyczną uzależniającą rangę dzieła od doniosłości przedstawianego tematu; zrywał z tradycyjnymi konwencjami przedstawieniowymi, postulując odzwierciedlanie prawdziwego obrazu otaczającego świata. W praktyce realizm oznaczał przede wszystkim podejmowanie tematyki współcz. z tendencją do ukazywania niskich i pospolitych stron życia społ., niemniej istota artystyczna realizmu tkwi nie w wyrugowaniu przedstawień hist., rel., mitol. itp., lecz w odnowie i odświeżeniu sposobów widzenia i obrazowania rzeczywistości. Czołowym przedstawicielem i propagatorem realizmu był malarz franc. G. Courbet ( Kamieniarze, Pogrzeb w Ornans), którego indywidualna wystawa w Paryżu 1855 nosiła tytuł Le Réalisme. Nie programowymi, ale konsekwentnymi realizatorami założeń realizmu byli H. Daumier i J.F. Millet. Realizm rozprzestrzenił się w wielu krajach eur.: Niemczech (A. von Menzel, M. Liebermann), Belgii (Ch. de Groux), w Rosji zyskał ostrze krytyki społ. w malarstwie grupy pieriedwiżników. W Polsce jego rzecznikiem był S. Witkiewicz, przedstawicielami m.in. J. Chełmoński, A. Gierymski, A. Kotsis.
L NOCHLIN Realizm, Warszawa 1974;
S. STOPCZYK Realizm. Malarstwo polskie, Warszawa 1987.