Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Ojciec, Syn I Duch Święty w tekstach
Janowych
Kościół stanowi wspólnotę wierzących, w centrum której znajduje się Chrystus przychodzący na ziemię z miłości do człowieka; „Słowo Ciałem się stało i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14). Słowo – Chrystus od początku jest wyrazem i rzecznikiem człowieka żyjącego w duchu i prawdzie (por. J 4, 23).
Człowiek zjednoczony z Chrystusem zostaje powołany do uczestnictwa w życiu Bożym. Chrystus, Syn Boży jest dla człowieka mocą i źródłem mocy – „Słowo wszystkim tym, którzy je przyjęli dało moc, aby stali się synami Bożymi” (J 1, 12). Ta moc przemienia i umacnia człowieka ku życiu wiecznemu. „Żywot ten przyobiecany i darowany każdemu człowiekowi przez Ojca w Jezusie Chrystusie, przedwiecznym i Jednorodzonym Synu, wcielonym i narodzonym u progu spełnienia czasów z Dziewicy Maryi, jest ostatecznym spełnieniem powołania człowieka” („Redemptor hominis”).
U św. Jana znajdujemy zapewnienie Jezusa: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we mnie wierzy.... nie umrze na wieki...” (J 11, 25).
Św. Jan podkreśla, że Kościół mimo różnych ludzkich słabości ciągle podąża za Tym, który powiedział: „nadchodzi jednak godzina..., kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie, a takich to czcicieli chce mieć Ojciec. Bóg jest Duchem, potrzeba więc, by czciciele Jego oddawali Mu cześć w Duchu i w prawdzie” (por. J 4, 24).
Chrystus przychodzi objawić nam Ojca; „Kto mnie widzi, widzi i Ojca” (J 14, 9) który jest Miłością – „Bóg jest Miłością, kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim” (J 4, 16). Miłość Boga do człowieka prowadzi aż do Ofiary Syna na krzyżu: „Bóg tak umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne”. (J 3, 16)
Jan Paweł II cytując Ewangelię Jana podkreśla, że: „uwierzyć w Syna ukrzyżowanego to znaczy uwierzyć, że w świecie jest obecna miłość i że ta miłość jest potężniejsza od zła jakiegokolwiek w które uwikłany jest człowiek”. („DIVES IN MISERICORDIA”).
Św. Jan wyraża troskę Jezusa o jedność Kościoła; „...aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty Ojcze we Mnie, a Ja w Tobie”. (J 17, 21) Aby umocnić swój Kościół w jedności i prawdzie Jezus posyła Ducha Świętego. W przeddzień swej Męki powiedział do Apostołów: „Pożyteczne jest dla was moje odejście, bo jeśli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was, a gdy odejdę, poślę Go do was”. (J 15, 26) Duch Święty ożywia i umacnia Kościół: „Duch Święty jest niewyczerpanym źródłem wody ku życiu wiecznemu”. (J 4, 24) Życie człowieka staje się życiem w stanie łaski uświęcającej dzięki mocy Ducha Świętego; „Weźmijcie Ducha Świętego, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone...” (J 20, 22).
Św. Jan wiele uwagi poświęca wszystkim Trzem Osobom Boskim, wykazując Ich jedność, jak i zarówno charakterystyczną odrębność Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego.
Jan Paweł II w swych encyklikach: „REDEMPTOR HOMINIS”, „DIVES IN MISERICORDIA” i „DOMINUM ET VIVIFICANTEM” często powołuje się na teksty św. Jana, który był naocznym świadkiem życia i śmierci Jezusa.