Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Republika grecka
Legendarny kraj, źródło natchnienia pisarzy i poetów. Ma piękną przyrodę, bezcenne skarby oraz bogate dziedzictwo architektury, której zabytki znane są na całym świecie. Około 2500 lat temu Grecja stanowiła centrum zachodniego świata; była miejscem, gdzie zrodziła się cywilizacja europejska oraz koncepcja demokracji. Dzieje Grecji od starożytności po czasy współczesne to okres niezwykle burzliwy. Chociaż miasta starożytnej Grecji były bardzo postępowe i bogate, zbyt silnie ze sobą konkurowały, by mogły się zjednoczyć w jeden kraj. Zwłaszcza Ateny i Sparta prowadziły zażarte wojny o władzę, co było na rękę ich słabszym rywalom. Niemniej Grecja wspaniale się rozwijała nawet za czasów cesarstwa rzymskiego, które panowało nad nią od 146 roku p.n.e., a jeszcze bardziej w okresie bizantyjskim od 330 roku n.e. Jednakże w roku 1460, czyli w siedem lat po zdobyciu Konstantynopola przez Turków, większa część terytorium Grecji stała się prowincją imperium osmańskiego i pozostała pod władzą turecką przez niemal 400 lat. W 1821 roku wybucha ogólnonarodowe powstanie, natomiast w 1822 Kongres Narodowy proklamuje niepodległość. W obronie Grecji występuje Anglia, Francja i Rosja, 1830 roku Turcja uznaje jej niepodległość.
Grecja zostaje monarchią w 1831 roku, królem został książę bawarski Otton I.
W 1843 roku nadanie Grecji konstytucji i utworzenie parlamentu. Powstają legalne stronnictwa polityczne. W czasie I wojny światowej Grecja stała po stronie państw ententy i odzyskała dalsze terytoria znajdujące się pod panowaniem sprzymierzonej z Niemcami Turcji. W konsekwencji wielu Turków zamieszkujących Macedonię i Trację wyemigrowało dalej na wschód. Podczas II wojny światowej Grecję okupowały wojska włoskie i niemieckie, które – nękane przez grecką partyzantkę – wycofały się ostatecznie w listopadzie 1994 roku, po wylądowaniu w Grecji oddziałów brytyjskich. Jeszcze przez wiele lat po zakończeniu djiałań wojennych komunistyczni partyzanci walczyli w górach przeciwko oddziałom o nastawieniu nacjonalistycznym. Wojna domowa kosztowała 120 tys. istnień ludzkich. Do pokonania partyzantki przyczyniło się wsparcie Amerykanów, Brytyjczyków, a także niesnaski między prezydentem Tito i Moskwą, co doprowadziło do cofnięcia jugosłowiańskiej pomocy dla greckich komunistów. Wojna domowa zakończyła się wprawdzie w 1949 r. lecz niepokoje polityczne odrodziły się kilka lat później. W 1967 roku pułkownik J. Papadopoulos przeprowadził udany zamach stanu. Młody król Konstantyn II musiał udać się na wygnanie do Rzymu. Zawieszenie konstytucji. W 1973 roku Papadopoulos proklamował republikę i został jej prezydentem. Kilka miesięcy później utracił jednak władzę w wyniku następnego zamachu stanu, który doprowadził do przejęcia rządów przez kolejną juntę wojskową. Jednocześnie pogorszyły się stosunki Grecji z Turcją na skutek sporu wokół Cypru. Turcja dokonała inwazji na północny Cypr w 1974 roku, w Grecji zaś rządząca junta utraciła władzę w wyniku bezkrwawego zamachu. Tym samym demokracja powróciła do kraju, w którym narodziło się pojęcie demokracji. Od 1975 roku Grecja jest republiką parlamentarną. W tym też roku uchwalono konstytucję, do której nowe poprawki wniesiono w 1986 roku. W 1974-1980 roku premierem – K. Karamanlis; 1981-1989 roku – A. Papomodren, przywódca socjaldemokratycznej partii PASOK.
1989-1990 rok – kryzys rządowy – żadna z partii politycznych nie uzyskała większości w parlamencie po wyborach VI 1989 roku. Od 1990 roku rządzącą partią konserwatywną Nowa Demokracja, premierem K. Mitsotakis, od V 1990 prezydentem K. Karamalis.
Parlament grecki składa się z 300 członków z których 288 wybieranych jest bezpośrednio i 12 wyznaczonych przez partie. Parlament pełni funkcję ustawodawczą. Wybory do parlamentu przeprowadza się co 4 lata. Głową państwa jest prezydent, który wybierany jest przez parlament. Kadencja prezydenta Grecji trwa 5 lat. Władza wykonawcza należy do rządu, premiera mianuje prezydent. Powszechne prawo wyborcze od 18 roku życia.
Administracja – 10 prowincji z 51 prefekturami (nomói) oraz republika mnichów Athos jako samorządna część państwa.
Piśmiennictwo:
Pietkiewicz E. „Savoir vivre dla każdego”.
WWA: Diogenes 1997 r.