Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Magowie, którym się powiodło często kończą na... nie używaniu magii, a raczej znalezieniu się w sytuacji, w której nie muszą jej używać. Ich czysty umysł i wyćwiczona wola sprawiają, że wydarzenia wokół nich układają się w sposób nie wymagający dużej ingerencji, a stały i intensywny kontakt ze sferą ducha prowadzi do przewartościowania pojęć na temat tego, co jest ważne. Pieniądze, ludzki podziw i inne kaprysy, na zaspokojenie których poświęca się większość energii w początkowym okresie praktyki tracą swoją atrakcyjność na rzecz samego trwania w stanie wysokich wibracji i pełniejszego cieszenia się zwyczajnym, codziennym życiem nie zawierającym nadmiaru udziwnień, na których się koncentruje środkowy okres praktyki. Piszę o tym, bo ludzie miewają na początku różne dziwne oczekiwania dotyczące tego, jak ma się zakończyć ich przygoda z magią. Zwykle nawet nie formułują tych oczekiwań w słowa, ale często spotykane jest marzenie o przeniesieniu całego swojego życia na stałe w coś w rodzaju świata fantasy, którego pasjonująca codzienność składa się z onirycznych wizji, niezwykłych przygód i misji do wykonania. Rzeczywistość jest wprost przeciwna. Lekcja magii została przerobiona wtedy, gdy magia przestanie niezdrowo ekscytować, przestanie być w życiu konieczna, człowiek przestanie opierać na niej swoją tożsamość i ujrzy, że najważniejszą zdobyczą z tej podróży nie było nabycie garści ciekawych umiejętności, ale przemiana wewnętrzna, która zrazu wydawała się tylko skutkiem ubocznym.
Powodem, dla którego tak podkreślam tę tymczasowość magii i jej drugorzędną w istocie rolę jest to, że wiele razy widziałem ludzi, którzy stawali się "magicznymi sekciarzami". Magia stawała się dla nich wyznawaną religią, dla której byli gotowi zaniedbać swoje zwyczajne życie, którą głosili z misyjnym zapałem i według której dzielili świat na magów i nie-magów. Nie chciałbym, żeby to, co piszę stało się dla kogokolwiek powodem przybrania tak niezdrowej postawy.