Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Sukces w większości większych dzieł magicznych lub osiąganiu zdolności zależy głównie od tego, czy umie się je uparcie powtarzać i ćwiczyć aż do skutku. Czasem, zwłaszcza na początku, gdy brak nam wiary i na efekty trzeba poczekać, oznacza to bardzo długo. Dlatego mag powinien wyćwiczyć w sobie cnotę cierpliwości, jakkolwiek nieciekawie by to nie brzmiało.
1. Znajdź sobie coś, czego nie lubisz, i poświęcaj tej czynności codziennie dwadzieścia minut. Żadna wymówka ma się nie liczyć, poza ciężką chorobą. Możesz wybrać jakąś czynność skądinąd pożyteczną, żebyś nie miał poczucia, że tracisz czas, ale nie powinno być to coś, co lubisz, ani coś, co daje natychmiastowe pozytywne skutki. Jeśli jesteś
osobą nieruchawą, niech to będą ćwiczenia gimnastyczne. Jeśli nie cierpisz poważnej literatury z masą opisów, poświęć ten czas uważnej lekturze tego rodzaju książki. Jeśli jesteś człowiekiem rzadko sprzątającym i porządkującym swoje papiery, to konsekwentnie przeznaczaj czas ćwiczenia na sprzątanie, itd. Jeśli trudno ci się do tego zmusić samemu, zapisz się na jakieś zajęcia, które nauczą cię umiejętności pożytecznej, ale nie takiej, jaką się pasjonujesz i uczęszczaj na nie regularnie co najmniej przez rok.
2. Opanuj jakąś czynność wymagającą precyzji i powolnego tworzenia całości z wielu małych części, o ile jeszcze się niczym takim nie zajmujesz. Modelarstwo, programowanie, układanie puzzli lub robótki ręczne nadają się tu doskonale, choć nie są jedynymi
możliwościami. Jeśli cię nie interesują, to nie powinno być to przyczyną rezygnacji z nich - wtedy ćwiczenie staje się podwójne, trenujesz również koncentrację.
3. Dokonaj jakiegoś długiego i monotonnego aktu porządkowania. Przemieszaj kilka talii kart, a potem ułóż je we właściwym porządku. Możesz też sposobem znanym z baśni zmieszać ze sobą różne ziarna albo kolorowe koraliki i je rozdzielić. Te czynności doskonale wyrabiają cierpliwość, tym bardziej, że nie są szczególnie sensowne. W magii często pokusa porzucenia systematycznej praktyki, która nie przynosi natychmiastowych rezultatów przyjmuje obraz poczucia braku sensu. Dobrze jest nauczyć się na to reakcji no to co? i uznać wytrwałość w czymś za wartość samą w sobie, bez względu na sens.