LEKCJA9 (2).TXT

Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi

LEKCJA 9: O SPOSOBACH ODWOŁYWANIA SIĘ DO DANYCH.
________________________________________________________________
W trakcie tej lekcji poznasz:
* sposoby wyprowadzania napisów w różnych kolorach
* sposoby zapamiętywania tekstów
* sposoby odwoływania się do danyc i zmiennych przy pomocy ich
nazw - identyfikatorów.
________________________________________________________________

Możemy teraz poświęcić chwilę na zagadnienie kolorów, które
pojawiają się na monitorze. Po uruchomieniu program przykładowy
poniżej wygeneruje krótki dźwięk i zapyta o imię. Po wpisaniu
imienia program zapiszczy jeszcze raz i zapyta o nazwisko. Po
wpisaniu nazwiska program zmieni kolor na ekranie monitora i
wypisze komunikat kolorowymi literami. Różne kolory zobaczysz
oczywiście tylko wtedy, gdy masz kolorowy monitor. Dla
popularnego zestawu VGA mono będą to różne odcienie szarości.
Tekst powinien zmieniać kolor i "migać" (ang. - blinking text).

[P012.CPP]

#include
#include

main()
{
char imie[20];
char nazwisko[20];

clrscr();
cout << "\aPodaj imie: ";
cin >> imie;
cout << "\aPodaj nazwisko: ";
cin >> nazwisko;
cout << '\n' << imie << ' ' << nazwisko << '\n';
textcolor(4+128);
cprintf("\nPan(i), %s %s? Bardzo mi milo!", imie, nazwisko);
getch();
cout << '\a';
return 0;
}

Wyjaśnijmy kilka szczegółów technicznych:

cout << "\aPodaj nazwisko? ";
/* \a to kod pisku głośniczka (beep) */

cin >> nazwisko;
textcolor(4+128); <---- funkcja zmienia kolor tekstu

cprintf("\nPan(i), %s %s? Bardzo mi milo!", imie, nazwisko);
___ tu funkcja wstawi "string" nazwisko
| |________ a tu wstawi "string" imie
|_________ funkcja wyprowadza tekst na ekran w kolorach
(cprintf = Color PRINTing Function)

Operator >> pobiera ze strumienia danych wejściowych cin wpisane

przez Ciebie imię i zapisuje ten tekst do tablicy znakowej
imie[20]. Po wypisaniu na ekranie następnego pytania następuje
pobranie drugiego łańcucha znaków (ang. string) wpisanego przez
Ciebie jako odpowiedź na pytanie o nazwisko i umieszczenie tego
łańcucha w tablicy znakowej nazwisko[]. Wywołana następnie
funkcja textcolor() powoduje zmianę roboczego koloru
wyprowadzanego tekstu. Tekst nie tylko zmieni kolor, lecz także
będzie "migać" (blink). Funkcja cprintf() wyprowadza na ekran
końcowy napis. Funkcja cprintf() to Color PRINTing Function -
funkcja drukowania w kolorze.

Funkcja textcolor() pozwala na zmianę koloru tekstu
wyprowadzanego na monitor. Można przy pomocy tej funkcji także
"zmusić" tekst do migotania. Aby funkcja zadziałała - musimy
przekazać jej ARGUMENT. Argument funkcji to numer koloru. Zwróć
jednak uwagę, że zamiast prostego, zrozumiałego zapisu:

textcolor(4); /* 4 oznacza kolor czerwony */

mamy w programie podany argument w postaci wyrażenia (sumy dwu
liczb):

textcolor(4+128); // to samo, co: textcolor(132);

Wbrew pierwszemu mylnemu wrażeniu te dwie liczby stanowią jeden
argument funkcji. C++ najpierw dokona dodawania 4+128 a dopiero
uzyskany wynik 132 przekaże funkcji textcolor jako jej argument
(parametr). Liczba 4 to kod koloru czerwonego, a zwiększenie
kodu koloru o 128 powoduje, że tekst będzie migał.

Numery (kody) kolorów, które możesz przekazać jako argumenty
funkcji textcolor() podano w tabeli poniżej. Jeśli tekst ma
migać - należy dodać 128 do numeru odpowiedniego koloru.

Kod koloru przekazywany do funkcji textcolor().
________________________________________________________________

Kod Kolor (ang) Kolor (pol) Stała
n (przykład)
________________________________________________________________

0 Black Czarny BLACK
1 Blue Niebieski BLUE
2 Green Zielony GREEN
3 Cyan Morski CYAN
4 Red Czerwony
5 Magenta Fioletowy
6 Brown Brązowy
7 White Biały
8 Gray Szary
9 Light blue Jasno niebieski
10 Light green Jasno zielony
11 Light cyan Morski - jasny
12 Light red Jasno czerwony
13 Light magenta Jasno fio;etowy (fiol-różowy)
14 Yellow Żółty
15 Bright white Biały rozjaśniony
128 + n Blinking Migający BLINK
________________________________________________________________

[!!!]UWAGA:
________________________________________________________________
* W pliku CONIO.H są predefiniowane stałe (skrajna prawa kolumna

- przykłady), które możesz stosować jako argumenty funkcji.
Kolor tła możesz ustawić np. przy pomocy funkcji
textbackground() - np. textbacground(RED);

* Manipulując kolorem tekstu musisz pamiętać, że jeśli kolor
napisu:
- foreground color, text color
i kolor tła:
- background color
okażą się identyczne - tekst zrobi się NIEWIDOCZNY. Jeśli każesz

komputerowi pisać czerwonymi literami na czerwonym tle -
komputer wykona rozkaz. Jednakże większość ludzi ma kłopoty z
odczytywaniem czarnego tekstu na czarnym tle. Jest to jednak
metoda stosowana czasem w praktyce programowania do kasowania
tekstów i elementów graficznych na ekranie.
________________________________________________________________

Powołując się na nasze wcześniejsze porównanie (NIE TRAKTUJ GO
ZBYT DOSŁOWNIE!),zajmiemy się teraz czymś, co trochę przypomina
rzeczowniki w normalnym języku.

O IDENTYFIKATORACH - DOKŁADNIEJ.

Identyfikatorami (nazwami) mogą być słowa, a dokładniej ciągi
liter, cyfr i znaków podkreślenia rozpoczynające się od litery
lub znaku podkreślenia (_). Za wyjątkiem słów kluczowych, (które

to słowa kluczowe - MUSZĄ ZAWSZE BYĆ PISANE MAŁYMI LITERAMI)
można stosować i małe i duże litery. Litery duże i małe są
rozróżniane. Przykład:

[P013.CPP]

#include
#include

float PI = 3.14159; <-- stała PI
float r; <-- zmienna r

int main(void)
{
clrscr();
printf("Podaj promien ?\n");
scanf("%f", &r);
printf("\nPole wynosi P = %f", PI*r*r );
getch();
return 0;
}

* Użyte w programie słowa kluczowe:
int, float, void, return.

* Identyfikatory
- nazwy funkcji (zastrzeżone):
main, printf, scanf, getch, clrscr.
- nazwy zmiennych (dowolne):
PI, r.

* Dyrektywy preprocesora:
# include

Zwróć uwagę, że w wierszu:
float PI = 3.14159;
nie tylko DEKLARUJEMY, zmienną PI jako zmiennoprzecinkową, ale
także od razu nadajemy liczbie PI jej wartość. Jest to tzw.
ZAINICJOWANIE zmiennej.

[Z]
________________________________________________________________
1. Uruchom program przykładowy. Spróbuj zamienić identyfikator
zmiennej PI na pisane małymi literami pi. Powinien wystąpić
błąd.
________________________________________________________________

Dla porównania ten sam program w wersji obiektowo-strumieniowej:

[P013-1.CPP]

#include
#include

const float PI = 3.14159; <-- stała PI
float r; <-- zmienna r

int main(void)
{
clrscr();
cout << "Podaj promien ?\n";
cin >> r;
cout << "\nPole wynosi P = " << PI*r*r;
getch();
return 0;
}

LITERAŁY.

Literałem nazywamy reprezentujący daną NAPIS, na podstawie
którego można jednoznacznie zidentyfikować daną, jej typ,
wartość i inne atrybuty. W języku C++ literałami mogą być:
* łańcuchy znaków - np. "Napis";
* pojedyncze znaki - np. 'X', '?';
* liczby - np. 255, 3.14

[!!!] Uwaga: BARDZO WAŻNE !!!
________________________________________________________________
* Rolę przecinka dziesiętnego spełnia kropka. Zapis Pi=3,14 jest

nieprawidłowy.
* Próba zastosowania przecinka w tej roli SPOWODUJE BŁĘDY !
________________________________________________________________

Liczby całkowite mogą być:
* Dziesiętne (przyjmowane domyślnie - default);
* Ósemkowe - zapisywane z zerem na początku:
017 = 1*8 + 7 = 15 (dziesiętnie);
* Szesnastkowe - zapisywane z 0x na początku:
0x17 = 1*16 + 7 = 23 (dziesiętnie);
0x100 = 16^2 + 0 + 0 = 256 .

Liczby rzeczywiste mogą zawierać część ułamkową lub być zapisane

w postaci wykładniczej (ang. scientific format) z literą "e"
poprzedzającą wykładnik potęgi.

Przykład:

Zapis liczbyWartość dziesiętna

.01230.0123
123e4123 * 10^4 = 1 230 000
1.23e31.23 * 10^3 = 1230
123e-40.0123

Literały składające się z pojedynczych znaków mają jedną z
trzech postaci:

* 'z' - gdzie z oznacza znak "we własnej osobie";
* '\n' - symboliczne oznaczenie znaku specjalnego - np.
sterującego - tu: znak nowej linii;
* '\13' - nr znaku w kodzie ASCII.

UWAGA:
'\24' - kod Ósemkowy ! (dziesiętnie 20)
'\x24' - kod SZESNASTKOWY ! (dziesiętnie 36)

[S]SLASH, BACKSLASH.
Kreska "/" nazywa się SLASH (czyt. "slasz") - łamane,
ukośnik zwykły. Kreska "\" nazywa się BACKSLASH (czyt.
"bekslasz") - ukośnik odwrotny.

Uzupełnimy teraz listę symboli znaków z poprzedniej lekcji.

Znak ÓSEMKOWOASCII (10)ZNACZENIE
\a'\7'7- sygn. dźwiękowy BEL
\n'\12'10- nowy wiersz LF
\t'\11'9- tabulacja pozioma HT
\v '\13'11- tabulacja pionowa VT
\b'\10'8- cofnięcie kursora o 1 znak
\r'\15'13- powrót do początku linii CR
\f'\14'12- nowa strona (form feed) FF
\\'\134'92- poprostu znak backslash "\"
\''\47'39- apostrof "'"
\"'\42'34- cudzysłów (")
\0'\0'0- NULL (znak pusty)

Komputer przechowuje znak w swojej pamięci jako "krótką", bo
zajmującą tylko jeden bajt liczbę całkowitą (kod ASCII znaku).
Na tych liczbach wolno Ci wykonywać operacje arytmetyczne !
(Od czego mamy komputer?) Przekonaj się o tym uruchamiając
następujący program.

[P014.CPP]

# include //prototypy printf() i scanf()
# include //prototypy clrscr() i getch()
int liczba; //deklaracja zmiennej "liczba"

int main(void)
{
clrscr();
printf("Wydrukuje A jako \nLiteral znakowy:\tKod ASCII:\n");
printf("%c", 'A');
printf("\t\t\t\t%d", 'A');
printf("\nPodaj mi liczbe ? ");
scanf("%d", &liczba);
printf("\n%c\t\t\t\t%d\n", 'A'+liczba, 'A'+liczba);
scanf("%d", &liczba);
printf("\n%c\t\t\t\t%d", 'A'+liczba, 'A'+liczba);
getch();
return 0;
}

Uruchom program kilkakrotnie podając różne liczby całkowite z
zakresu od 1 do 100.

Przyjrzyj się sposobowi formatowania wyjścia:
%c, %d, \t, \n

Jeśli pamiętasz, że kody ASCII kolejnych liter A,B,C... i
kolejnych cyfr 1, 2, 3 są kolejnymi liczbami, to zauważ, że
wyrażenia:

'5' + 1 = '6' oraz 'A' + 2 = 'C'
(czytaj: kod ASCII "5" + 1 = kod ASCII "6")
są poprawne.

[!!!]Jak sprawdzić kod ASCII znaku?
________________________________________________________________
Można oczywście nauczyć się tabeli kodów ASCII na pamięć (dla
początkowych i najważniejszych stronic kodowych - przede
wszystkom od 0 do 852). Dla hobbystów - stronica kodowa 1250 i
1252 też czasem się przydaje.
(to oczywiście żart - autor nie zna ani jednego faceta o tak
genialnej pamięci)
Można skorzystać z edytora programu Norton Commander. W trybie
Edit [F4] po wskazaniu kursorem znaku w górnym wierszu po prawej

stronie zostanie wyświetlony jego kod ASCII.
________________________________________________________________

CZY PROGRAM NIE MÓGŁBY CHODZIĆ W KÓŁKO?

Twoja intuicja programisty z pewnością podpowiada Ci, że gdyby
zmusić komputer do pracy w pętli, to nie musiałbyś przykładowych

programów uruchamiać wielokrotnie. Spróbujmy nakazać programowi
przykładowemu chodzić "w kółko". To proste - dodamy do programu:

* na końcu rozkaz skoku bezwarunkowego goto (idź do...),
* a żeby wiedział dokąd ma sobie iść - na początku programu
zaznaczymy miejsce przy pomocy umownego znaku - ETYKIETY.

Zwróć uwagę, że pisząc pliki wsadowe typu *.BAT w języku BPL
(Batch Programming Language - język programowania wsadowego)
stawiasz dwukropek zawsze na początku etykiety:

:ETYKIETA (BPL)

a w języku C++ zawsze na końcu etykiety:

ETYKIETA: (C/C++)

Przystępujemy do opracowania programu.

[P015.CPP]

# include

short int liczba;

int main(void)
{
clrscr();
printf("Wydrukuje A jako \nLiteral znakowy:\tKod ASCII:\n");
printf("%c", 'A');
printf("\t\t\t\t%d", 'A');
etykieta:
printf("\npodaj mi liczbe ? ");
scanf("%d", &liczba);
printf("\n%c\t\t\t\t%d\n", 'A'+liczba, 'A'+liczba);
goto etykieta;
return 0;
}

Skompiluj program do wersji *.EXE:
Compile | Make
(rozkazem Make EXE file z menu Compile). Musisz nacisnąć
następujące klawisze:
[Alt]-[C], [M]. (lub [F9])

* Jeśli wystąpiły błędy, popraw i powtórz próbę kompilacji.
* Uruchom program [Alt]-[R], [R] (lub [Ctrl]-[F9]).
* Podaj kilka liczb: np. 1,2,5,7,8 itp.
* Przerwij działanie programu naciskając kombinację klawiszy
[Ctrl]+[Break] lub [Ctrl]+[C].
* Sprawdź, jaki jest katalog wyjściowy kompilatora.
- Rozwiń menu Options [Alt]-[O],
- Otwórz okienko Directories... [D],
- Sprawdź zawartość okienka tekstowego Output Directory.
Teraz wiesz już gdzie szukać swojego programu w wersji *.EXE.

- Uruchom program poza środowiskiem IDE.
- Sprawdź reakcję programu na klawisze:
[Esc], [Ctrl]-[C], [Ctrl]-[Break].

Uruchom powtórnie kompilator C++ i załaduj program rozkazem:
BC A:\GOTOTEST.CPP

Wykonaj od nowa kompilację programu [F9].

[???] ... is up to date...
________________________________________________________________
Jeśli C++ nie zechce powtórzyć kompilacji i odpowie Ci:

Making
A:\GOTOTEST.CPP

is up to date

(Program w takiej wersji już skompilowałem, więcej nie będę!)

nie przejmuj się. Dokonaj jakiejkolwiek pozornej zmiany w
programie (np. dodaj spację lub pusty wiersz w dowolnym
miejscu). Takich pozornych zmian wystarczy by oszukać C++. C++
nie jest na tyle inteligentny, by rozróżniać zmiany rzeczywiste
w pliku źródłowym od pozornych.
________________________________________________________________

Powtórz kompilację programu. Nie musisz uruchamiać programu.
Zwróć uwagę tym razem na pojawiające się w okienku komunikatów
ostrzeżenie:

Warning: A:\GOTOTEST.CPP 14: Unreachable code in function main.
(Uwaga: Kod programu zawiera takie rozkazy, które nigdy nie
zostaną wykonane inaczej - "są nieosiągalne").

O co chodzi? Przyjrzyj się tekstowi programu. Nawet jeśli po
rozkazie skoku bezwarunkowego:

goto etykieta;

dopiszesz jakikolwiek inny rozkaz, to program nigdy tego rozkazu

nie wykona. Właśnie o to chodzi. Program nie może nawet nigdy
wykonać rozkazu "return 0", który dodaliśmy "z przyzwyczajenia".

Pętla programowa powinna być wykonywana w nieskończoność. Taka
pętla nazywa się pętlą nieskończoną (ang. infinite loop).

Mimo to i w środowisku IDE (typowy komunikat: User break) i w
środowisku DOS tę pętlę uda Ci się przerwać.
Kto wobec tego przerwał działanie Twojego programu? Nieskończoną

pętlę programową przerwał DOS. Program zwrócił się do systemu
DOS, a konkretnie do którejś z DOS'owskich funkcji obsługi
WEJŚCIA/WYJŚCIA i to DOS wykrył, że przycisnąłeś klawisze
[Ctrl]-[C] i przerwał obsługę Twojego programu. Następnie DOS
"wyrzucił" twój program z pamięci operacyjnej komputera i
zgłosił gotowość do wykonania dalszych Twoich poleceń - swoim
znakiem zachęty C:\>_ lub A:\>_.

Spróbujmy wykonać taki sam "face lifting" i innych programów
przykładowych, dodając do nich najprostszą pętlę. Zanim jednak
omówimy szczegóły techniczne pętli programowych w C++ rozważmy
prosty przykład. Wyobraźmy sobie, że chcemy wydrukować na
ekranie kolejne liczby całkowite od 2 do np. 10. Program
powinien zatem liczyć ilość wykonanych pętli, bądź sprawdzać,
czy liczba przeznaczona do drukowania nie stała się zbyt duża.

W C++ do takich konstrukcji używa się kilku bardzo ważnych słów
kluczowych:

[S] some important keywords - kilka ważnych słów kluczowych
________________________________________________________________
for - dla (znaczenie jak w Pascalu i BASICu)
while - dopóki
do - wykonuj
if - jeżeli
break - przerwij wykonywanie pętli
continue - kontynuuj pętelkowanie
goto - skocz do wskazanej etykiety
________________________________________________________________

Nasz program mógłby przy zastosowaniu tych słów zostać napisany
np. tak:

[LOOP-1]

#include
void main()
{
int x = 2;
petla:
cout << x << '\n';
x = x + 1;
if (x < 11) goto petla;
}

Możemy zastosować rozkaz goto w postaci skoku bezwarunkowego, a
pętelkowanie przerwać rozkazem break:

[LOOP-2]

#include
void main()
{
int x = 2;
petla:
cout << x << '\n';
x = x + 1;
if(x > 10) break;
goto petla;
}

Możemy zastosować pętlę typu for:

[LOOP-3]

#include
int main(void)
{
for(int x = 2; x < 11; x = x + 1)
{
cout << x << '\n';
}
return 0;
}

Możemy zastosować pętlę typu while:

[LOOP-4]

#include
int main(void)
{
int x = 2;
while (x < 11)
{
cout << x << '\n';
x = x + 1;
}
return 0;
}

Możemy także zastosować pętlę typu do-while:

[LOOP-5]

#include
int main(void)
{
int x = 2;
do
{
cout << x << '\n';
x = x + 1;
}while (x < 11);
return 0;
}

Możemy wreszcie nie precyzować warunków pętelkowania w nagłówku
pętki for, lecz przerwać pętlę w jej wnętrzu (po osiągnięciu
określonego stanu) przy pomocy rozkazu break:

[LOOP-6]

#include
int main(void)
{
for(;;)
{
cout << x << '\n';
x++;
if( x > 10) break;
}
return 0;
}

Wszytkie te pętle (sprawdź!) będą działać tak samo. Spróbuj przy

ich pomocy, zanim przejdziesz dalej, wydrukować np. liczby od 10

do 100 i wykonaj jeszcze kilka innych eksperymentów.
Dokładniejszy opis znajdziesz w dalszej części książki, ale
przykład - to przykład.

Wróćmy teraz do "face-liftingu" naszych poprzednich programów.
Ponieważ nie możemy sprecyzować żadnych warunków, każemy
programowi przykładowemu wykonywać pętlę bezwarunkowo.

Wpisz tekst programu:

[P016.CPP]

// Przyklad FACELIFT.CPP
// Program przykladowy 10na16.CPP / 16na10.CPP FACE LIFTING.

# include

int liczba;

int main()
{
clrscr();
printf("Kropka = KONIEC \n");
for(;;)
{
printf("Podaj liczbe dziesietna calkowita ? \n");
scanf("%d", &liczba);
printf("Szesnastkowo to wynosi:\n");
printf("%X",liczba);
getch();
printf("Podaj liczbe SZESNASTKOWA-np.DF- DUZE LITERY: \n");
scanf("%X", &liczba);
printf("%s","Dziesietnie to wynosi: ");
printf("%d",liczba);
if(getch() == '.') break;
}
return 0;
}

- Uruchom program Run, Run.
- Dla przetestowania działania programu:
* podaj kolejno liczby o różnej długości 1, 2, 3, 4, 5, 6
cyfrowe;
* zwróć uwagę, czy program przetwarza poprawnie liczby dowolnej
długości?
- Przerwij program naciskając klawisz z kropką [.]
- Zapisz program na dysk [F2].
- Wyjdź z IDE naciskając klawisze [Alt]-[X].

Zwróć uwagę na dziwny wiersz:

if(getch() == '.') break;

C++ wykona go w następującej kolejności:
1) - wywoła funkcję getch(), poczeka na naciśnięcie klawisza i
wczyta znak z klawiatury:
getch()
2) - sprawdzi, czy znak był kropką:
(getch() == '.') ?
3) - jeśli TAK - wykona rozkaz break i przerwie pętlę,
if(getch() == '.') break;
- jeśli NIE - nie zrobi nic i pętla "potoczy się" dalej.
if(getch() != '.') ...--> printf("Podaj liczbe dziesietna...

[Z]

________________________________________________________________
2. Opracuj program pobierający znak z klawiatury i podający w
odpowiedzi kod ASCII pobranego znaku dziesiętnie.
3. Opracuj program pobierający liczbę dziesiętną i podający w
odpowiedzi:
* kod ósemkowy,
* kod szesnastkowy,
* znak o zadanym
** dziesiętnie
** szesnastkowo
kodzie ASCII.
_______________________________________________________________

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

qualintaka.pev.pl

LEKCJA9 (2).TXT

Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi

Pokrewne