Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Teksty
De pietate filiae
Plinius, Naturalia Historia, VII 36
Pietatis permulta exempla apud omnes populos sunt, sed Romae unum fuit, quocum omnia cetera exempla
comparari non possunt. Puerpera, humili loconata et ideo ignota, matrem suam, quae supplicii causa in carcere
inclusa erat, saepissime visitavit. Quae, quamquam cotidie aditum habebat, tamen a ianitore semper comprehensa
et inquisita est, ne quid cibi matri fame vexatae secum haberet. Aliquando puerpera comprehensa est mammis suis
matrem alens. Ob hane miram pietatem filiae rnater absoluta est; constitutum est, ut matri filiaeque perpetua
alimenta attribuerentur. Ille Iocus Pietati deae dedicatus est; in illius carceris sede, ubi nune Marcelli theatrum est,
templum Pietatis constructum est.
De Valerio Corvino eiusque cognomine
Gellius, I 244
lngentes copiae Gallorum Pomptinum agrum insederant; adulescens Maximus Valerius tribunus militum tum erat.
Dux Gallorum, armis auro fulgentibus, ingrediens et manu telum reciprocans incedebat et superbe circumspiciens
veniri iubet et congredi, si quis pugnare serum ex omni Romano exercitu auderet. Tum Valerius tribunus im-
petrato prius a consulibus, ut in Gallum superbum pugnare sibi permitterent, intrepide modesteque obviam Gallo
progreditur. Iam congrediuntur, et consistunt, et conserebantur iam manus. Atque repente corvus improvisus
advolat et super galeam tribuni tnsistit atque inde in adversarii os atque oculos pugnare incipit: iusilibat,
obturbabat, uaguibus manum laniabat et prospectum alis arcebat, atque rursus revo1abat in galeam
239
tribuni. Sic tribunus, spectante utroque exercitu, et sua virtute et auxilio alitis adiutus ducem hostium
ferocissimum vicit interfecitque. Ob hanc causam cognomen habuit Corvinus. Id factum est anno
quadringentesimo quinto ab Urbe condita.
Statuam Corvino illi Augustus in foro suo statuendam curavit. In eius statuae capite corvi simulacrum est, pugnae
et victoriae monumentum.
Cur mulieres Romanae Iunoni Caprotinae sacrificaverint?
Nonis Iuliis Iunoni Caprotinae liberae mulieres ancillaeque sacrificant sub arbore caprifico in memoriam virtutis,
quae in ancillarum animis pro salute publicae di apparuit.
Nam cum sedatus esset Gallicus motus, ces publica autem esset bello finitimi praefecerunt sibi Postumium Livium
Fidenatium dictatorem (a. 389 a.Ch.n.)1; qui mandatis ad senatum missis postulavit, ut, si Romani vellent
reliquias civitatis retinere, matres familias et virgines sibi dederentur. Cum patres in ancipiti tione essent suspensi,
ancilla nomine Tutela seu Philotis pollicita est se cum ceteris anci1lis sub nomine dominarum ad hostes ituram
esse. Itaque habitu matrum familias et virginum sumpto hostibus cum civium lacrimis (ad fidem doloris) traditae
sunt. Cum omnes a Livio in castris militibus distributae essent, viros plurimo vińo provoca- verunt diem festum
apud se esse simulantes. Viris soporatis, ex arbore caprifico, quae castris erat proxima, signum Romanis
dederunt. Romani cum repentina incursione castra superaverunt. Senatus memor beneficii omnes ancillas
manumitti iussit dotem- que iis ex publico fecit et ornatum, quo funt usae erant, gestare concessit; dieni ipsum
Nonas Caprotinas nuncupavit ab illa caprifico, ex qua signum victoriae Romani ceperunt sacrificiumque statuit
annua sollemnitate celebrandum.
De multiiuga partione
Gellius, X 2
Mulier in Aegypto uno partu quinque pueros peperisse traditur. Eum fuisse finem multiiugae hominum partionis
neque plures umquam simul genitos esse Aristoteles philosophus nobis tradidit.
Augusto imperante ii, qui temporum eius historiam scripserunt, servam peperisse quinque pueros eosque paucos
dies vixisse tradunt. Mater quoque eorum non multo postquam peperit e vita excessisse dicitur. Iussu Augusti
monumentum ei constructum esse in via Laurentina inque eo scriptus esse numerus puerperii eius narratur.
1a.Ch.n. = ante Christum natum
Quomodo factum sit,
ut feminae artem medicinam discere possent? Higinus; Fabulae
Antiqui obstetrices non habuerunt, nam Athenienses caverant, ne servus aut femina Artem medicinam disceret.
His temporibus mulieres aegrotae, pudore adductae, saepe morte correptae sunt.
Olim quaedam civis Atheniensis nomine Agnodice cupivit medicinam discere. Iraque demptis capillis, habitu virili,
Herophili cuidam se tradidit in disciplinam. Cum huic arti studuisset et audivisset feminam quandam laborare ex
inferiore parte corporis, venit ad eam. Quae cum ei se non traderet putans virum esse, illa tunica dempta
demonstravit se feminam esse; et ita feminam aegrotam curavit. Medici, quod ipsi ad feminas aegrotas non
admittebantur, Agnodicem accusaverunt. Tum feminae ad iudicium exclamaverunt: "Vos coniuges non estis, sed
hostes, quod eam, quae nobis salutem praebuit, damnatis". Tum Athenienses legem mutaverunt, ut feminae
quoque artem medicinam discere possent.
Quomodo adulescentes foro et eloquentiae pararentur?
Tacitus, Dialogus de oratorrbus
Apud maiores nostros iuvenis ille, qui foro et eloquentiae parabatur (inbutus iam domestica disciplina),
deducebatur a patce vel a propinquis ad eum oratorem, qui principem in civitate locum obtinebat. Hunc sectari,
hunc prosequi, huius omnibus dictionibus interesse sive in iudiciis sive in contionibus assuescebat, ita ut
altercationes quoque exciperet et iurgiis interesset.
Gellius, 1 23
Mos senatoribus Romae fuit in cuciam cum praetextatis filiis introire. Aliquando in senatu res maior quaedam diu
consultata et in diem posterum prolata est. Placuit, ne quis eam rem enuntiaret, priusquam decreta esset. Mater
Papirii pueci, qui cum patre suo in curia fuerat, percontata est filium, quidnam in senatu patres (= senatores)
egissent. Puer respondet facendum esse net sibi id dicere licere. Mulier fit audiendi cupidior, et quaerit violentius.
Tum puer lepidi mendacii consilium cepit et dixit actum in senatu esse utrum videretur utilius unum virum duas
uxores habere an unam duobus nuptam esse.Hoc mater ubi audivit, domo trepidans egreditur, ad ceteras
matronas defert, quod a puero audierat. Perveniunt postero die matres familiae plurimae: lacrimantes atque
obsecrantes orant, ut una potius duobus viris nupta fieret quam ut uni duae. Senatores properantes in cuciam
mirabantur, quae illa mulierum intemperies esset et quid sibi postulatio earum vellet. Puer Papirius in madiam
curiam progressus
rem, sicut fuerat,denarravit : quid mater scire voluisset, quid ipse matri dixisset.Se-
natus fidem atque ingenium pueri laudavit, decrevit tamen ne posthac pueri cum patri- bus in curiam intrarent, nisi
ille unus Papirius. Puero illi postea cognomen inditus est Praetextatus.
De Octaviani urbanitate
Cum Octavianus victoria Actiaca parta Romam reverteretur, occurrit ei inter gratulantes vir quidam corvum
tenens, quem haec dicere docuerat: "Ave, Caesar, victor,impera- tor". Octavianus miratus avem viginti milibus
nummorum emit. Tum socius opificis affirmavit virum illum habere et alium corvum et rogavit, ut Caesar eam
avem afferi iuberet. Corvus allatus dixit: "Ave, victor imperator Antoni!" Octavianus nihil exaspe- ratus iussit
corvorum magistrum acceptam pecuniam dividere cum socio.Salutatus similiter a psittaco, emi eum iussit; idem
picam dicentem eadem verba emit. Quae exempla sutorem pauperem incitaverunt, ut corvum loqui eadem verba
doceret.Cum avis non responderet, sutor dicere solebat: "opera et impensa periit". Corvus tandem salutationem
dicere coepit et sutor laetus ad Octavianum properavit. Qui autem res-
pondit: "Satis iam domi salutatorum talium habeo". Tum corvus alia verba,quae saepius audiverat, dixit: "Opera
et impensa periit". Ad quod Caesar risit emique avem iussit tanti, quanti nullam avem adhuc emerat.
De servis qui animo fideli in dominos fuerunt
Multi servi parati erant pro domino suo periculum subire et etiam pro eo mori. Cum vir quidam nobilis, cui
Urbino nomen erat, iussus occidi lateret et latebrae
eius proditae essent, unus ex servis anulo eius et veste insignitus, in cubiculo,quo irruebant, qui Urbinum
persequebantur, pro domino iacuit militibusque cervicem praebuit. Urbinus postea restitutus monumentum servo
fideli fecit adiecta inscriptione, quae tantum meritum laudaret.
Asinio Pollione acerbe cogente Patavinos, ut pecuniam et arma conferrent do- minisque ob hoc latentibus,
praemium servis proposuit, qui dominos suos proderent. Constat servorum nullum victum praemio dominum
prodidisse.
C. Vettium Paelignum Italicensem comprehensum a cohortibus suis, ut traderetur, servus eius occidit ac se, ne
domino superstes esset, interemit.
Ipsum P. Scipionem, Africani patrem, postquam cum Hannibale conflixerat, saucium in equum servus imposuit et
ceteris deserentibus solus in castra perduxit.
De decreto tribunorum gravitatis antiquae pleno
Gellius, 1 152
Aulus Hostilius Mancinus aedilis curulis fuit. Is Maniliae meretrici diem dixit accusans eam, quod e tabulato eius
noctu lapide ictus esset, vulnusque ex eo lapide ostendebat. Manilia ad tribunos plebis provocavit. Apud eos dixit
comissatorem Mancinum ad aedes suas venisse, se tamen eum recipere noluisse; cum Mancinus vi irrumperet,
lapidibus eum depulisse.
Tribuni plebis decreverunt aedilem ex eo loco iure deiectum, quo eum venire cum corollario non decuisset.
Kagister facetus
Magister quidam in ludo suo pictas novem Musas, Apollinem unum, discipulos autem duos habebat. Interrogatus
a quodam: "Quot discipulos habes?" - "cum deis inquit - duodecim".
Novem Musae
Nazwa
Clia* Me* - lpomene Ter - psichore Thal - ia
Eu - terpe Er _ azo Ur _ ania
Po - lihymnia Cal - liope
Muza
historii tragedii tańca komedii poezji lirycznej
poezji miłosnej astronomii, geometrii poezji sakralnej
poezji chóralnej epicznej
Przedstawiana
ze zwojem papirusu z maską tragiczną
z lirą i plektronem z maską komiczną z aulosem
z lirą
z kulą i cyrklem bez atrybutu
z tabliczką i rylcem
Notati a censoribus qui dixerunt ioca quaedam intempestive
Censor agebat de uxoribus sollemne iusiurandum, cuius haec verba erant: "Ut tu ex animi tui sententia uxorem
habeas?" Quiiurabat, cavillator quidam et nimis ridicularius fuit. Is, cum ita, ut mos erat, censor dixisset: "ut tu ex
animi tui sententia uxorem habes?" - "habeo equidem - inquit - uxorem, sed non hercle ex animi mei sentantia".
Tum censor eum, quod intempestive iocatus esset, in aerarios rettulit causamque hanc ioci scurrilis apud se dicti
subscripsit.
*Pierwsze sylaby czytane od góry do dołu ułatwiają zapamiętanie imion wszystkich muz.
Censores Publius Scipio Nasica et Marcus Popilius cum equitum censum agerent equum nimis strigosum et male
habitum, sed equitem eius uberrimum et habitissimum viderunt. "Cur - inquiunt - ita est, ut tu sis equo tuo
curatior?" "Quoniam- inquit - ego me curo, et equum Statius nihili servus".
Visum est censoribus parum reverens responsum relatusque est Scipio in aerarios
Uwaga
In aerarios referre - przeniesienie decyzją cenzorów obywatela z tribus wiejskiej tribus miejskiej; obywatele
należący do takiej tribus (aerarii) pozbawieni byli wszelkich mówiono o tych, którym tę karę wymierzono: his
equi adempti, tribuque moti, aerarii facti.
Węzeł gordyjski
Curtius Rufus, III 2
Alexander, cum per Phrygiam exercitum duceret, pervenit in urbem Gordium , ubi quondam clarissima Midae
regia fuerat, et Iovis templum intrat. Ibi vehiculum , quo Gordius, Midae pater, vectus erat, aspexit. Notabile erat
vehiculi iugum, quod ad temonem adstrictum erat compluribus nodis, qui explicari non poterant. Erat autem
oraculum Asiam eum in dicionem redacturum esse, qui inexplicabile vinculum solvisset Itaque cupivit Alexander
id oraculum explere. Circa regem erat et Phrygum turba et Macedonum. Alexander frustra luctatus cum
latentibus nodis "Nihil - inquit -in- terest, quomodo nodi solvantur" gladioque orania lora rupit. Ita oraculum vel
elusit vel explevit.
De Alexandro eiusque medico Curtius Rufus, III 13 sqq
Alexander in Ciliciam pervenit, ubi Tarsum occupavit. Urbem interfluit Cydnus flumen frigidissimum. Aestas tunc
erat et diei fervidissimum tempus esse coeperat. Rex invitatus aquae frigore, pulvere et sudore perfusus, veste in
ripa deposita, in flumen descendit.
At vix in aquam ingressus erat, cum subito artus rigere coeperunt; pallor deinde in os diffusus est et vitalis calor
totum corpus propemodum reliquit. Exspiranti similem regem milites excipiunt et in tabernaculum deferunt.
Ingens sollicitudo ac paene luctus in castris erat. "Rex fortissimus et clarissimus non in acie ab hoste vulneratus
sed corpus aqua abluens interiit. Mox Darius aderit et nos amisso duce impetum hostium sustinere non
poterimus".
Interea rex liberius spirare coeperat et circumstantes amicos cognovit. Tum ad medicos : "Post quinque dies -
inquit - Darius ad Ciliciam adveniet. In tanto periculo
lenta remedia et segnes medicos adhibere non possum. Mihi melius est statim mori quam tarde convalescere".
Haesitabant medici nec remedium promittere audebant. Erat inter eos Philippus quidam, fidus regi; qui "strenuum
remedium tibi post tres dies afferam - inquit - et te sanabo". Nemini promissum eius placuit nisi regi.
Eodem tempore accepit Alexander litteras a Parmenione, qui scripserat: "Ne commiseris salutem tuam Philippo;
mille enim talentis a Dario correptus est, ut te occideret". Ingentem regi sollicitudinem litterae incusserant.
Nemini tamen suspiciones suas enuntiavit et epistolam pulvino, cui incubabat, subiecit.
Venit tandem a medico destinatus dies et Philippus cum poculo, in quo medicamentum erat, in tabernaculum regis
intravit.
Alexander ubi eum vidit, corpus in cubili levavit. Deinde epistolam a Parmenione missam sinistra manu tenens
poculum accepit et hausit interntus. Tum epistolam Philippo dedit nec a vultu legentis oculos amovit. Ille epistola
perlecta plus indignationis quam timoris ostendit: "Rex - inquit - crimen, quod mihi obiectum est, tua salus
diluet".
Alexander autem, tertio die postquam medicamentum hauserat, sanitatem recepit et in conspectum militum venit.
Milites laeti eum salutabant et medici manus amplectebantur eique gratias agebant.
De Alegandria, urbe celebri ab Alezandro Magno condita
Curtius Rufus, I V 33
Alexander ab Hammone rediens ad Mareotin paludem haud procul insula Pharo sitam venit. Contemplatus loci
naturam primum in ipsa insula statuerat urbem novam condere; unde, ut apparuit magnae urbis insulam haud
capacem esse, elegit locum, ubi nunc est Alexandrea, appellationem trahens ex nomine conditoris.
Ex finitimis urbibus commigrare Alesandream2 incolis iussis Alexander novam urbem magna multitudine implevit.
Fama est, cum rex orbem futuri muri polenta, ut Macedonum mos est, destinasset3, avium greges advolasse et
polenta esse pastas: cum id omen pro tristi a multis esset acceptum, vates respondisse magnam illam urbem fore
et multis terris alimenta praebituram esse.
De Alegandro Magno
Cum Alexander regionem, quae Gazaca appellatur, peteret, magna tempestatis violentia multi milites eius
perierunt.
Forte Macedo miles quidam fessus et arma aegre sustentans in castra pervenit: quo viso Alexander, quamquam
tum ipse admoto igne refovebat artus, ex sella sua
2Alexandrea lub Alexandria 3destinasset = destinavisset
exsiluit torpentemque frigore militem et vix compotem mentis in sua sede iussit considere. Ille diu nec, ubi
requiesceret nec a quo esset receptus, agnovit. Tandem recepto calore vitali, ut regiam sedem regemque
cognovit, territus surgit. Quem in- tuens Alexander "Ecquid nunc intellegis, miles - inquit - quanto meliore sorte
quam Persae sub rege vivatis? Illis enim in sella regis consedisse capital esset, tibi saluti fuit".
Alexander Magnus cum audivisset regem Persarum innumerabiles copias parare "unus lupus - inquit - non timet
vel plurimas oves".
Alexander Magnus, cum ad Diogenem Cynicum in sole sedentem accessisset, "Dic - inquit - quid tibi exoptes?"
Diogenes "Nunc quidem paulum-inquit- a sole recede"; obstabat enim Alexander philosopho apricanti. Alexander
his verbis auditis : "Nisi Alexander essem, Diogenes esse vellem".
Femineis verbis nec lacrimis credito
Crede mihi, mulier cupido quod dicit amanti, In vento et rapida scribere oportet aqua.
Quin etiam discunt oculi lacrimare coacti,
Quoque volunt plorant tempore, quoque modo.
Verba puellarum, foliis leviora caducis,
Irrita, quo votum est, ventus et aura ferunt.
Femina bellorum causa est
Femina bellorum causa est: nisi rapta fuisset, Tyndaris4, Europae pax Asiaeque foret.
Femina Troianos iterum nova bella movere Impulit5 in regno, iuste Latine, tuo. Femina Romanis etiam nunc urbe
recenti
Immisit soceros6 armaque saeva dedit. Septem urbs alta iugis, toti quae praesidet orbi, Femineas timuit territa
Marte minas.
4 Tyndaris - Helena, żona Menelaosa; uprowadzenie jej przez Parysa stało się przyczyną wojny Trojańskiej.
5 Femina... impulit - Lawinia, córka króla Lacjum, Latinusa; przyrzeczoną za żonę Turnusowi królowi Rutulów,
Latynus oddał Eneaszowi, następstwem czego była wojna Latynów z Rutulami, 6 Femina... immisit soceros -
wojna Rzymian z Sabinami, którzy wystąpili w obronie swoich córek zatrzymanych siłą przez Rzymian.
Er nunc mirabor, quod tanu ad Pergama belli Europae atque Asiae causa puella fuit?7
xxx
De Alesandro Magno et Thalestri, Amazonum regina
Curtius Rufus VI, 19
Erat Hyrcaniae finitima gens Amazonum, circa Thermodonta amnem incolentium campos. Reginam habebant
Thalestrin, omnibus inter Caucasum montem et Phasim amnem unperitantem. Haec cupidine visendi Alexandri
accensa fines regni sui reliquit et, cum haud procul a regis castris abesset, praemisit feminas, quae indicarent
venisse reginam regis cognoscendi avidam. Protinus data est potestas veniendi. Ceteris virginibus iussis subsistere
cum trecentis processit atque, ut primum rex in conspectu fuit, equo ipsa desiluit duas lanceas dextra praeferens.
Vestis non toto Amazonum corpori obducitur: nam laeva pars ad pectus est nuda, cetera deinde velantur. Nec
tamen sinus vestis, quem nodo colligant, infra genua des- cendit. Altera papilla intacta servatur, qua liberos
muliebris sexus alant; aduritur dex- tera, ut arcus facilius intendant et tela vibrent.
Interrito vultu Thalestris regem intuebatur; deinde interrogata, num aliquid petere vellet, haud dubitavit fateri se
ad communicandos cum rege liberos venisse, dignam se putans, ex qua ipse regni generaret heredes; femini sexus
se recepturam esse, puerum reddituram patri. Alexander interrogat, an cum ipso militare vellet, at illa dixit sine
custode se regnum reliquisse et petere perseverabat, ne se irritam spei abire sineret. Duodecim Bies in obsequium
eius desiderii absumpti sunt. Tum illa regnum suum petivit.