Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Allokowanie przestrzeni dyskowejThe Linux System Administrators' Guide: Wersja 0.6.2PrevChapter 4. Korzystanie z różnych medii przechowujących daneNextAllokowanie przestrzeni dyskowejSchemat partycjonowania Bardzo trudno jest dokonać optymalnego podziału.
Gorzej - nie istnieje ogólna metoda - za dużo czynników
należy brać pod uwagę.
Tradycyjnie należy mieć mały główny system plików, który zawierał
będzie /bin, /etc, /dev,
/lib, /tmp i inne
potrzebne do startu rzeczy. Podział taki powoduje, że główny system
plików jest w mniejszym stopniu narażony podczas padu
systemu, umożliwia szybsze i łatwiejsze naprawienie wszelkich
błędów wywołanych katastrofą. Dla katalogów:
/usr, /home, oraz
swapu tworzysz osobne partycje, lub używasz osobnych dysków.
Dzięki temu tworzenie kopii zapasowych staje się łatwiejsze.
Czasami można uczynić katalog /usr dzielonym
poprzez sieć i dzięki temu zaoszczędzić powierzchnię dysków stacji
roboczych.
Podział dysku na wiele partycji powoduje, że wolne miejsce
rozbite zostaje na małe, zależne od dysku, obszary.
Aktualnie, dyski i systemy operacyjne działają pewnie, więc
w większości wypadków wystarczy jedna partycja, taki podział
czyni tworzenie kopii zapasowych (i ich używanie w razie potrzeby)
mniej bolesnym.
W przypadku małych dysków (zakładając, że nie modyfikujesz jądra)
najlepszym wyjściem pozostaje utworzenie jednej partycji.
Natomiast posiadacze dużych dysków powinny utworzyć kilka partycji.
(Zauważ, że słowa "mały" i "duży" używane są w znaczeniu relatywnym,
twoje potrzeby decydują o ich dokładnym znaczeniu).
Dobrym pomysłem jest bycie przygotowanym na eksperymentowanie
i zmiany w razie potrzeby (nie tylko przy instalacji, ale w późniejszym
okresie). Wymaga to odrobiny pracy, kilku reinstalacji systemu,
ale tylko w ten sposób dojdziesz do optymalnego podziału.
Wymagana przestrzeń Instalator dystrybucji powinien dostarczyć Ci pewnych informacji
na temat ilości wymaganego miejsca, powinieneś myśleć również
o przyszłości - zaallokować odpowiednio więcej miejsca.
Ilość wymaganego miejsca zależy od przeznaczenia komputera.
Np. użytkownik, który wykorzystuje komputer jako prostą maszynę do pisania
zadowoli się kilkoma megabajtami, natomiast chcąc wykorzystać komputer
do składu textu (za pomocą Tex-u) należy zallokować dużo więcej miejsca.
A propos, podczas porównywania rozmiarów plików i dysków należy
uważać, gdyż niektórzy producenci dysków jako podstawę liczenia przyjmują
1000 - 1000 bajtów to dla nich 1k, itd., co jest sprzeczne z przyjętymi
zasadami - 1024 bajtów daje 1k, itd. Dlatego czasem może zabraknąć
kilkunastu megabajtów.
[1]
Allokacja miejsca dla partycji swap została omówiona w the section called Allokowanie obszaru wymiany in Chapter 5.Przykładowe konfiguracje Miałem kiedyś dysk o pojemności 109 MB. Aktualnie używam dysku
o pojemności 330 MB. Wytłumaczę jak i dlaczego podzieliłem te dyski.
Dysk 109 MB dzieliłem na wiele różnych sposobów, zależnie od
potrzeb. Wytłumaczę dwa typowe podziały. Pierwszy: MS-DOS razem
z Linuxem. Część dla DOS-a zajmowała 20 MB, zawierała kompilator
C, edytor, kilka narzędzi, program, na którym pracowałem, oraz
trochę wolnego miejsca aby zmieścić wyniki. Dla Linuxa przeznaczyłem:
10 MB na swap, resztę (79 MB) na jedną partycję.
Eksperymentowałem z rozdzieleniem głównego systemu plików, /usr
i /home na kilka partycji, jednak nigdy
nie miałem wystarczającej ilości miejsca aby zrobić coś ciekawego.
Gdy przestałem potrzebować MS-DOS-a, przepartycjonowałem dysk
tak, że 12 MB zajmował swap, resztę miejsca zużywała jedna partycja
dla Linuxa.
Dysk 330 MB podzieliłem na kilka partycji w następujący sposób:
5 MBgłówny system plików 10 MBswap180 MB/usr120 MB/home 15 MBpusta partycja
Pusta partycja używana była do testowania rzeczy wymagających jej -
różnych dystrybucji Linuxa, porównywania wydajności różnych
systemów plików, itp. W czasie pomiędzy testami służyła jako druga
partycja swap.
Dodawanie nowych dysków Dodanie nowego dysku nie nastręcza żadnych problemów, oprócz
poprawnej konfiguracji sprzętu. Formatujesz dysk (jeżeli musisz),
tworzysz partycje, systemy plików, dodajesz odpowiednie wpisy
w /etc/fstab i po kłopocie.Jak oszczędać powierzchnię dysków Najważniejsze jest aby nie instalować niepotrzebnych
programów. Niektóre z pakietów da się okroić do danych potrzeb.
Jeżeli nie możesz odinstalować programu rozwiązaniem
może być kompresja. Programami do tego służącymi są np.:
gzip, zip, bzip2.
Program gzexe umożliwia kompresję programów i ich
automatyczną dekompresję w razie potrzeby.
System DouBle (w fazie tworzenia) kompresuje wszystkie pliki na
danym systemie plików, czyni to w sposób niewidzialny dla użytkownika.
(podstawa działania jest taka sama jak w programie Stacker dla MS-DOS)
Notes[1] Sic transit discus mundi.PrevHomeNextDyski bez systemu plikówUpZarządzanie pamięcią