Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Medytacja
[wstęp] [medytacja wewnętrznego uśmiechu] [medytacja równoważenia] [medytacja czakr]
[medytacja orbity mikrokosmicznej] [medytacja czterech elementów] [medytacja Huny]
[wyznacznik efektywności medytacji] ["puszczanie" technik medytacyjnych] [astrologia]
Wstępem do każdej medytacji jest relaks i wyciszenie umysłu. Najszybsza metoda relaksacji polega na przejściu świadomością od najdalszych krańców ciała do głowy i sprowadzenie mięśni do harmonijnej równowagi między napięciem i rozluźnieniem. Po osiągnięciu równowagi daje się odczuć wyraźna przyjemność płynąca z ciała.
Pogłębienie tego stanu daje sięgnięcie świadomością aż do szpiku kostnego i wypełnienie ciała równoważącymi, złoto-żółtymi energiami elementu ziemi - za wyjątkiem kości, nerek i układu nerwowego, dla których naturalne są krystalicznie chłodne, granatowe energie wody.
Wyciszenie umysłu i emocji osiąga się przez mentalną harmonizację i zamknięcie na zewnętrzne wpływy czakr: Manipura, Anahata i Ajna. Pamiętać przy tym należy o harmonizacji oddechu przez wprowadzenie go w niewymagający kontroli falujący rytm. Blokady oddechu najlepiej rozpracować metodami rebirthingu.
Bardzo ważną pomocą w medytacji jest rozpoznanie własnych blokad percepcji, identyfikacja fnordów i lokalizacja odpowiadających im engramów. Kluczem do transformacji tych ograniczeń jest ich akceptacja i zdystansowane spojrzenie na nie, tak jak i na swoje ego.
Czasem okazuje się, że inni ludzie mnie lub bardziej świadomie podłączają się energetycznie do osoby medytującej. Niezależnie od interpretacji ich działań, niepożądane połączenia można zerwać lokalizując sferę w psychice do której przyczepiły się astralne łącza i skupiając na nich Uważność z intencją odbicia lub zamknięcia połączenia. Działa to trochę tak jak ściśnięcie skóry do której przyssał się komar.
Faktycznie techniki medytacyjne poprawnie zastosowane funkcjonują jak fnordy nieistotne, budzą z dystansu engramy po to, by rozładować ich energie. Od momentu transformacji engram staje się inicjatorem czakry, do jakiej został przyciągnięty. Przynosi to głębsze uświadomienie sfery ludzkiej istoty, która jest tematem medytacji.
Pełne opanowanie przynajmniej jednej techniki prowadzi do zjednoczenia rozdzielonych sfer ludzkiej istoty i otworzenie się na nadświadomą Jaźń. Wtedy możliwe jest ostatecznie przekroczenie techniki medytacyjnej i zjednoczenie medytacji z życiem i istnieniem. Jest to wejście w nieuwarunkowany stan medytacji, którego konsekwencją jest porzucenie techniki medytacyjnej. Ten stan oczywiście nie polega na zamknięciu się na technikę medytacyjną, jest raczej przekroczeniem elemetarza technik, umożliwiającym bezwysiłkowe, synkretyczne używanie ich w dowolnej kombinacji, tak w codziennym życiu jak i w chwilach wyciszenia. Porzucenie kontroli pozwala na obserwację funkcjonowania podświadomości, która nauczona technik działa według wyznaczonej jej przez świadomość intencji.
medytacja wewnętrznego uśmiechu
Jest to praktyka otwierająca wszelkie inne działania energetyczne, jako że budzi, zasila i rozluźnia umysł podświadomy, jednoczy Qi i Uważność w rozluźnionej, pełnej pozytywnych emocji świadomości.
Rozpocząć ją można oczywiście po zrelaksowaniu się, szczególnie zrzuceniu spięć z karku, otworzeniu klatki piersiowej, rozszerzeniu przestrzeni międzyżebrowych, rozluźnieniu szyi. Psychicznie warto się zdystansować do wszelkich trosk, napięć międzyludzkich.
Wyobraź sobie kogoś lub coś pięknego, poruszającego Ciebie estetycznie, duchowo. Znajdź w swojej wyobraźni lub otoczeniu to co sprawia Ci radość. Skup się na tej radości, poczuj skąd ta radość u Ciebie płynie. Skieruj swą Uważność i uśmiech na pępek, poczuj radość w swoim pępku, promieniującą na całe ciało. Możesz poprowadzić swój wewnętrzny uśmiech przez wszystkie swoje organy wewnętrzne, gruczoły, czakry i meridiany. Niech ciało odwzajemni Ci się uśmiechem. Razem z uśmiechem i Uważnością Qi popłynie spontanicznie, zestrojona z Twoją Wolą.
Warto złączyć tę medytację z pozytywnymi afirmacjami, wizualizacją sukcesów, koncentracją na pozytywach. Bezpośrednio z tej medytacji można przejść do modlitwy Huny, medytacji orbity mikrokosmicznej bądź dowolnego innego działania z Qi.
medytacja równoważenia
Percepcja nieba i Ziemi ma wartość bardzo silnie inicjującą. Najsilniejsze ich percepcje płyną odpowiednio z czakr Sahasrara i Muladhara. Medytację należy rozpocząć od czakry Ajna, co wytwarza konieczną przestrzeń w czakrze Sahasrara i pozwala na niej zakotwiczyć Uważność.
Po wchłonięciu potencjału niebiańskiej Qi należy również poprzez Ajna nawiązać kontakt z Ziemią i przesłać z miłością do jej centrum Qi która jest nadmiarowa w rejonie głowy. Ziemia zawsze odpowiada przesłaniem swojej Qi o takim samym charakterze jaki miał przesłany jej potencjał - tutaj wyznaczony przez pozytywne wibracje miłości. W ten sposób zharmonizowaną Qi należy wchłonąć przez Muladharę, skąd łatwo ją przesłać do pępka i zgromadzić w Hara.
Koncentracja na Hara zawsze ostatecznie balansuje potencjały energetyczne w ciele człowieka, jak również zamyka nadmiernie otwarte ośrodki psychicznej percepcji, chroniąc przed manipulacjami.
medytacja czakr
Każda czakra jest specyficznym obiektem medytacji. W początkowym okresie praktyki z czakrami korzystnie jest ograniczyć się do jednej konkretnej czakry w ciągu jednej sesji bądź jednego cyklu sesji. Do medytacji na czakry można zastosować podejście Yang - poprzez różnorodną stymulację, "otwieranie" czakr - oraz podejście Yin - wyciszanie ich, "zamykanie". Balans tych podejść jest niezmiernie owocny, przy czym oczywiście najlepiej jest zacząć i kończyć na wyciszaniu, ktore wygasza aktywność engramów.
Jest to bardzo pomocne szczególnie wtedy, gdy z daną czakrą łączą się engramy. Skupienie uwagi na jednym centrum świadomości pomaga w bezpiecznym rozładowaniu chaotycznych energii, po kolei we wszystkich ośrodkach.
Istotą tej medytacji jest skupienie Qi i Uważności na danej czakrze, poprzez uświadamianie sobie punktu lub punktów akupunktury, jakie jej odpowiadają, wizualizację jej jantry, śpiewanie mantry bądź uświadamianie sobie przepływu oddechu i Qi przez daną czakrę. W miarę praktyki znika wrażenie wysiłku związanego ze skupieniem i staje się ono naturalnym, bezwysiłkowym stanem umysłu. Koncentracja może być twardo ukierunkowana na konkretny punkt, albo rozproszona dla wyczucia sfery energii generowanej przez czakrę. Średnica punktów akupunktury zależy od skupionej na nich Qi i Uważności. Daje to możliwość diagnozowania obecności engramów bądź określania poziomu koncentracji.
W medytacji na czakry zazwyczaj używa się afirmacji, czyli powtarzanych fraz mających służyć jako pozytywna autosugestia. Istotą efektywnej afirmacji nie jest jednak sam pozytywny program, ale dotarcie do negatywnych treści płynących z reaktywowanych przez niego engramów.
Wiele energii poświęcono na obudowywanie pierwotnych blokad werbalnym interface'em, jakim jest programowanie neurolingwistyczne. Ten wtórny mechanizm staje się zbędnym wydatkiem energii, gdy usunie się blokady stojące na drodze manifestacji Woli.
Dodatkowo afirmacje wykorzystują i rozbudowują podstawowy engram identyfikacji z etykietką jaką nadaje nam otoczenie - nabytym ego. Są zatem kruchym fundamentem drogi życiowej, szczególnie wtedy, gdy wyłania się spod bagażu społecznie pożądanych identyfikacji ostateczna samoświadomość Jaźni.
Treści jakie się pojawiają w świadomości podczas tej medytacji mogą być ekstatycznie pozytywne jak i katarktycznie negatywne. W obu tych skrajnościach zdrowe - choć niekonieczne, jeśli cel medytacji jest głębszy - jest zachowanie dystansu do nich.
medytacja orbity mikrokosmicznej
Jej istotą jest krążenie Qi po połączonych GRT i GRP oraz zasilanie wszystkich czakr jakie mają swoje punkty aktywacji na drodze w tym cyklu. Szczególnie jej mocna, połączona z oddechem forma nie jest wskazana dla kobiet w ciąży, ponieważ zazwyczaj powoduje poronienie. Z drugiej strony jej praktyka pozwala kobietom uwolnić się od dolegliwości związanych z miesiączkowaniem, a nawet zatrzymać miesiączkowanie (!).
Jej wariant Yang zaczyna się od zgromadzenia Qi w pępku, potem przesłanie go w dół przez Qihai, do Huiyin. Tam po zaciśnięciu krocza przenoszona jest ona do podstawy kręgosłupa i dalej wzdłuż niego do głowy. Następnie Qi przetwarza się w Uważność w Yintang - czakrze Ajna, spiętrza się ją i przez dociśnięty do podniebienia język przesyła się wzdłuż GRP do pępka zamykając obieg. W takiej formie jest ona nauczana przez mistrza-taoistę Mantak Chia.
Wariant Yin jakiego uczy dr. Yang Jwing Ming różni się od powyższego odwróceniem biegu Qi. Ten mistrz przestrzega przed nierównowagą Qi, jaka może powstać w organizmie w wyniku ograniczenia praktyki do formy Yang.
Klasyczna (Yang) kolejność koncentracji to:
pępek (tutaj można już stosować bardziej twarde metody koncentracji energii)
Qihai (Renmai 3) - 3 palce poniżej pępka.
Qugu (Renmai 2) - na górnym brzegu kości łonowej.
Huiyin (Renmai 1) - między odbytem i dolnym krańcem organów płciowych.
Dumai 1 - między końcem kości ogonowej i odbytem.
środek kości krzyżowej.
Mingmen - na kręgosłupie, na wysokości pępka.
Na kręgosłupie, na wysokości splotu słonecznego (w połowie odległości między dolnym końcem mostka i pępkiem).
Na kręgosłupie, na wysokości grasicy.
Na wystającym kręgu na szczycie karku.
Na dolnym krańcu podstawy czaszki
Baihui (Dumai 20) - na szczycie głowy, pośrodku na linii otworów usznych.
Yintang - między brwiami (w tej kolejności użyteczna już jest twarda koncentracja połączona z oddechem).
tuż nad górną wargą, w dołku pod nosem.
pośrodku w dołku międzyobojczykowym.
szerokość kciuka nad dolnym końcem mostka
splot słoneczny - w połowie odległości między dolnym końcem mostka i pępkiem.
znowu pępek.
Punkty wyróżnione, szczególnie na kręgosłupie zazwyczaj są naturalnie łatwiejsze do znalezienia, np. znajdują się na bardziej wystających kręgach, lub kostnych wybrzuszeniach (szczyt głowy).
Technika jakiej byłem uczony wykorzystuje wstrzymywanie oddechu dla koncentracji energii. Jest to bardzo silnie oddziaływująca metoda, alternatywna dla spokojnej koncentracji na energii. Na wstrzymanym wdechu należy się skupić na aktualnie aktywowanym punkcie, na wydechu można tę energię pchnąć mentalnie w kierunku następnego w cyklu orbity mikrokosmicznej. Następny wdech połączony z koncentracją powinien być podzielony na etapy, tak by koncentracja objęła wszystkie poprzednio aktywowane punkty. Dobrze jest etapy wydłużania biegu energii oddzielać etapami "zakotwiczającymi" energię na aktywnych już punktach.
Np. start medytacji: wyciszenie i skupienie na Yintang, żadnych manipulacji z oddechem. Później wdech do pępka i mocna koncentracja na wydechu na pępku, aby go rozgrzać i skoncentrować na nim Uważność - energię kierowaną przez Ajna. Następny wdech: koncentracja na pępku, wydech - pchnięcie energii poniżej pępka do Qihai. Następny półwdech: koncentracja na pępku, znowu półwdech: koncentracja na Qihai, wydech: skupienie na Qihai. Następne dwa półwdechy - koncentracja na obu tych punktach i z wydechem pchnięcie do Qugu. I tak dalej...
Mój wariant zaczyna się lekką, nie połączoną z manipulacjami oddechem koncentracją na Yintang, skąd wewnętrznym kanałem energia przechodzi do Hara, a z niej do Huiyin. Następnie napełnia się od dołu do góry GRP, aż Qi sięgnie ust. Wówczas połknięcie śliny wyzwala przejście do podstawy kręgosłupa, skąd już Qi bardzo bliska w formie do Kundalini, ale bezpieczniejsza, może być przemieszczana w górę. Gromadzenie tej formy Qi w dowolnym ośrodku nie wywołuje u mnie żadnych negatywnych skutków, choć tak jak z każdą energią można przesadzić.
medytacja czterech elementów
Technika ta sprowadza się do transformacji Qi poprzez cztery potencjały elementalne, zgromadzone w czterech czakrach, odpowiednio:
Visuddha - metal
Manipura - woda
Muladhara - drzewo
Anahata - ogień
Praktyka zaczyna się od zgromadzenia Qi przez harmonijny oddech i świadomość potencjalu metalu na czakrze Visuddha oraz przeponie, która jest kontrolowana przez czakrę Surya. Tak zgromadzoną energię można potem zagęścić potencjałem wodnym w czakrze pępka - Manipura. Qi poprzez kondensację opada następnie do czakry Muladhara, na co zdrową reakcją będą seksualne wrażenia z całej dolnej partii ciała. Kontrola nad seksualnością jest domeną ściągającego przejawu elementu drzewa oraz wychładzającego potencjału wody.
Gromadzenie energii powinno doprowadzić Qi do stanu, w którym jest bardzo wyraźnie postrzegalna jako źródło przyjemności. Tak przygotowaną Qi można wyzwolić ognistym potencjałem Anahaty, aby przeniosła się w górę kręgosłupa do mózgu. Tam należy nią nasycić czakry Sahasrara i Ajna. Potencjał jakiego te czakry już nie będą w stanie przetworzyć należy sprowadzić z powrotem do pępka.
Technika ta jest bardzo podobna do medytacji orbity mikrokosmicznej w skutkach, jest też o wiele szybsza. Stanowi świetne przygotowanie do zaawansowanych technik kontroli seksualnej Qi, tak jak i wymagających zaawansowanej samokontroli rytuałów.
medytacja Huny
Huna jest nazwą polinezyjskiej tradycji. Kluczowe dla tej tradycji jest pojęcie trójjedności Jaźni, oraz istnienia specyficznych sprzężeń jej warstw. Podstawowym kluczem chronionym przez Hunę jest konieczność łączenia średniego, świadomego ego z najwyższym wyłącznie poprzez najniższe, podświadome. Klasycznie w Hunie używa się tej techniki do osiągania świadomych celów poprzez modlitwę wizualizacyjną wzmocnioną prostymi technikami oddechowymi gromadzenia Qi.
Proces ten jest najprostszą z wymienionych tutaj technik medytacyjnych. Przy oczyszczonej z fnordów Uważności i harmonijnie wibrującej Qi aktywacja głównych czakr podświadomości i nadświadomości daje natychmiastową transformację Uważności i Qi w Przejrzystość, a w konsekwencji osiągnięcie unifikacji Jaźni. Ośrodki te to oczywiście pępkowa Manipura i Sahasrara. Nie ma potrzeby aktywacji żadnych innych ośrodków, zazwyczaj rozpraszanie Uważności na inne czakry osłabia efekty medytacji.
Bardzo konkretnym wyznacznikiem powodzenia powyższej medytacji jest doznanie ekstazy o poziomie intesywności większym bądź równym orgazmowi seksualnemu. Poczucie spełnienia pokrewne seksualnemu to również wyznacznik efektywności dla większości z powyższych technik medytacyjnych.
"puszczanie" technik medytacyjnych
Bardzo istotnym etapem w praktyce jest moment, w którym podświadomość reaguje znużeniem bądź oporem na powtarzane techniki, kiedy wydaje się, że wszystko co było możliwe do osiągnięcia przy ich pomocy zostało już osiągnięte. Ten sygnał oznacza konieczność okresowego powstrzymania się od wszelkich manipulacji i pozwolenie sobie na obserwację stanu osiągniętego na danym etapie praktyki. Bardzo łatwo jest pomylić poniechanie manipulacji energetycznych z podejściem Yin - wyciszaniem energii, które same w sobie jest manipulacją. Ogarnięcie świadomością chwili i akceptacja całkowitego obrazu nie ma konsekwencji ani Yin and Yang, jest niedziałaniem zgodnym z zasadą wu-wei.
Podświadomość sygnalizuje w ten sposób swoją gotowość na działanie bez bezpośredniego nadzoru świadomości. Wówczas jedyną owocną praktyką staje się pozbawiona intencji korekty obserwacja reakcji, jakich niższy umysł został wyuczony. Paradoksalnie, jest to najlepszy sposób na oczyszczenie się z kompulsywnych, półautomatycznych nawyków manipulacyjnych, mających spełniać zadania obronne, samoleczenia bądź manipulacji otoczeniem. Wszystkie spośród tych działań, jakie są zbędne, ulegają dekonstrukcji w niższym umyśle, po czym całość jest rekompilowana do postaci programu użytecznego na codzień.
Opisany proces jest zarówno celem całości praktyki - unifikacją medytacji z codziennością - jak i początkiem praktyki. Codzienne tzw. "normalne" życie jest wbrew pozorom pełne pseudologicznych, magicznych operacji działających na świadomość, ale większość z nich jest ekspresją engramów i działań obronnych podświadomości przed otwarciem na bardziej świadome doświadczanie pełni życia i istnienia we wszystkich płaszczyznach.
Stąd przed rozpoczęciem praktyk otwierających na wyższe formy świadomości konieczne jest "puszczenie" starych wzorców szarej, materialnej codzienności, równie magicznych jak te które są nieznane i mają posmak duchowości. Wszystko to może się dokonać jedynie przy pozbawionej pragnienia interwencji, pełnej akceptacji całości procesu świadomej obserwacji.
Cel praktyki przejawia się wówczas jako nieskrępowana Wola, którą podświadomość manifestuje dzięki jej bezpośredniemu połączeniu z nadświadomością. Porzucając techniki można łatwo zidentyfikować działania Woli pośród odtwórczo przetwarzanych wzorców.
Stan świadomości pojawiający się po puszczeniu technik dobrze jest postrzegać przez pryzmat funkcji czakr Sahasrara i Ajna.
astrologia
Sama w sobie może przybrać postać zdystansowanej, ścisłej nauki albo psychologizującej mistyki.
Uczona na wypadkach, przy koncentracji na fnordach staje się dyktatem zasilonym lękami i wynikającą z nich ślepą wiarą. W takiej postaci jest to droga manipulacji informacją i ludźmi, wykorzystującą mentalne pomieszanie połączone z silnymi emocjami.
Jako temat medytacji ujawnia sens uniwersalnych intencji Woli, jest drogą poznania wielu poziomów istnienia, manifestacji Jaźni. Planety w medytacji z władców zamieniają się w pełnych dziecięcej prostoty przyjaciół, z bezwzględnych strażników karmy stają się pełnymi zrozumienia towarzyszami życia. Ich rola przestaje przypominać tkanie iluzji, staje się współaktorstwem w psychodramie życia subtelnie odsłaniającej kulisy.
Walka z archetypami astrologii często jest wynikiem silnych aspektów maleficznych planet: Marsa, Saturna, Plutona, Urana, Neptuna. Walka o indywidualność łączy się ze szczególną rolą w horoskopie planet pokoleniowych: Plutona, Neptuna i Urana. Procesy wielkiej przemiany świadomości łączą się bezpośrednio z tymi planetami.
Niezależnie od wyboru czy przemiana ta dokonuje się na drodze konkretnej praktyki duchowej, czy jest to bunt i samotnicze poszukiwanie - także w narkotycznych stanach świadomości - intencje Woli są w horoskopie bardzo klarownie zaznaczone, nawet jeśli są one pomieszaniem i deprecjacją wszelkich form.