Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
Analiza rentowności przedsiębiorstwa :
istota, cel i zakres analizy rentowności przedsiębiorstwa,
wskaźniki rentowności i ich ocena,
wzajemna współzależność wskaźników rentowności model Du Ponta,
przyczynowa analiza zmian rentowności kapitału własnego.
Rentowność jest odpowiednio obliczonym wynikiem finansowym działalności gospodarczej przedsiębiorstwa i może wystąpić jako
zyskowność lub deficytowość
Zyskowność wiąże się z osiąganiem przez przedsiębiorstwo dodatniego wyniku finansowego, odwrotnością zyskowności zaś jest
deficytowość odnotowywana w przypadku wystąpienia straty jako ujemnego wyniku finansowego.
Zarówno zyskami, jak i deficytowość przedsiębiorstwa mogą być analizowane w wielkościach bezwzględnych lub względnych
(relatywnych)
W wielkościach bezwzględnych, wynik finansowy z całokształtu działalności przedsiębiorstwa jest najogólniej sumą algebraiczną jego
wyników zwyczajnych i wyników nadzwyczajnych.
Wyniki zwyczajne (zwane też wynikami działalności gospodarczej) pochodzą z celowo podejmowanych przez spółkę (podmiot
gospodarczy) operacji gospodarczych produkcyjnych, handlowych lub finansowych. Są one różnicą między przychodami a kosztami.
Wyniki nadzwyczajne powstają na skutek zdarzeń, których wystąpienia lub rozmiarów nie można było przewidzieć. Są to w
szczególności zdarzenia losowe.
Wynik zwyczajny określany jest jako zysk lub strata brutto na działalności gospodarczej.
Jest on bowiem różnicą z ogólnego porównania sumy przychodów ze sprzedaży produktów, towarów, operacji finansowych, pozostałej
sprzedaży oraz ewentualnych dotacji przedmiotowych z ogólną sumą kosztów uzyskania tych przychodów.
Analiza rentowności w wielkościach bezwzględnych objąć może analizę porównawczą i analizę przyczynową.
Analiza porównawcza ma zazwyczaj charakter wstępny i obejmują przede wszystkim ocenę dynamiki i struktury podstawowych
składników rachunku zysków i strat.
W analizie przyczynowej na uwagę zasługuje rozpatrywanie wpływu odpowiednich czynników na poszczególne elementy
obliczeniowe zysku lub straty, osiągniętych z całokształtu działalności przedsiębiorstwa.
W przypadku działalności gospodarczej typowego przedsiębiorstwa przemysłowego zasadnicze znaczenie ma jego wynik finansowy
osiągnięty ze sprzedaży produktów. Jest on różnicą między przychodami ze sprzedaży produktów a kosztami ich uzyskania.
W toku analizy przyczynowej zysku (lub straty) ze sprzedaży produktów celowe jest ustalenie liczbowe wpływu takich podstawowych
czynników kształtujących wynik jak:
ilości sprzedawanych produktów
ceny sprzedaży
jednostkowe koszty własne
Zmiana ilości sprzedanych produktów przy nie zmienionym poziomie innych czynników wywołuje proporcjonalny wzrost lub spadek
zysku na sprzedaży. Podobnie wzrost cen sprzedanych produktów i obniżenie jednostkowe kosztów własnych prowadzą do
zwiększenia jego ogólnej kwoty.
Wpływ ilości sprzedaży traktować można jako wpływ ogólnej ilości sprzedanych produktów bez uwzględniania wewnętrznej ich
struktury, oraz jako wpływ zmian struktury asortymentowej sprzedanych produktów.
Niezależnie bowiem od zmian ilości sprzedanych produktów lub nawet przy nie zmienionej ich ogólnej wielkości, nastąpić może wzrost
zysku na skutek przesunięć wewnętrznych w strukturze asortymentowej, od asortymentów o niższym do asortymentów o wyższym
zysku jednostkowym.
Mogą nastąpić także zmiany odwrotne, powodując zmniejszenie kwoty zysku.
Ceny ze sprzedaży .
Uzyskana w działalności gospodarczej przedsiębiorstwa cena sprzedaży może różnić się od ceny podstawowej, ustalonej w
kontraktach. Odchylenia dodatnie mogą wynikać z dopłat do cen podstawowych produktów (wyrobów, robót lub usług) za wykonanie
nietypowych wymiarów wyrobów. Sporządzanie dodatkowych atestów itp.
Odwrotnością są odchylenia ujemne w postaci upustów lub bonifikat.
Jednostkowe koszty własne. Ich oddziaływanie jest odwrotne niż cen sprzedaży.
Na zmianę poziomu kosztów mogą oddziaływać czynniki zewnętrzne i wewnętrzne. Czynniki zewnętrzne np. ceny płacone za zakup
surowców, energii, wewnętrzne poziom organizacyjny, gospodarczość, wydajność pracy.
W przypadku działalności handlowej wynikiem ze sprzedaży towarów jest różnica między wartością sprzedaży według cen sprzedaży
a wartością sprzedanych towarów według cen zakupu powiększonych o koszty handlowe. Koszty handlowe związane są z zakupem,
transportem, magazynowaniem i operacjami sprzedaży towarów handlowych.
Odrębną pozycją rozliczeniową wyniku finansowego (zysku lub straty) na działalności gospodarczej są przychody oraz koszty
finansowe.
Do typowych składników przychodów z operacji finansowych można zaliczyć:
sprzedaż udziałów, akcji i obligacji w cenie sprzedaży
odsetki uzyskiwane od środków zgromadzonych na rachunkach bankowych
dodatnie różnice kursowe uzyskiwane w przeliczeniach walutowych
dyskonto weksli obcych
odsetki otrzymane z tytułu udziałów w obcych podmiotach, w tym otrzymane dywidendy.
Odwrotnością przychodów są koszty operacji finansowych. Typowymi kosztami operacji finansowych są :
wartość sprzedanych papierów wartościowych (akcji, obligacji) w cenie nabycia.
płacone odsetki od kredytów i pożyczek w okresie ich spłaty
utracone kwoty dyskontowe
ujemne różnice kursowe w przeliczeniach walutowych
Inny charakter ma wprowadzony powszechny podatek od towarów i usług . Nie stanowi on docelowo obciążenia przedsiębiorstwa, ma
ono jedynie obowiązek dokonywać związanych z nim odpowiednich rozliczeń.
Istotny zazwyczaj wpływ na wynik finansowy przedsiębiorstwa mają straty i zyski nadzwyczajne. Wyrażają one skutki zdarzeń
powstających niepowtarzalnie, poza zwykłą działalnością przedsiębiorstwa, a zwłaszcza spowodowane zdarzeniami losowymi,
zanikiem lub zawieszeniem pewnego rodzaju działalności.
W toku analizy należy zwracać uwagę na kształtowanie się i przyczyny strat nadzwyczajnych. Straty te są przeważnie rezultatom
nieprawidłowości i zakłóceń wewnętrznych w gospodarce przedsiębiorstwa. Straty spowodowane działalności siły wyższej i wypadkami
losowymi znajdują przeważnie pokrycie w odszkodowaniach płaconych przez instytucje ubezpieczeniowe.
W toku ogólnej analizy wyników nadzwyczajnych należy zwrócić uwagę na ich dynamikę i strukturę oraz kształtowanie się w relacji do
pozostałych wyników (brutto i netto), przychodów ze sprzedaży i kosztów ich uzyskania.
Pozostały po uwzględnieniu wyników nadzwyczajnych zysk brutto pomniejszany jest przede wszystkim o podatek dochodowy i
ewentualnie inne obowiązkowe zmniejszania zysku. Pozostały wynik stanowi zysk netto.
Rachunek zysków i strat firmy Artel za lata 1994, 1993
1994 1993
Sprzedaż netto* 6550 5700
Koszty operacyjne 5980 5125
Zysk z działalności operacyjnej (EBIT) 570 575
Koszty finansowe ** (odsetki) 122 94
Zysk brutto (zysk przed opodatkowaniem) 448 481
Podatek dochodowy 179 193
Zysk netto 269 288
Podział zysku
Dywidenda 200 188
Zysk zatrzymany 69 100
* Sprzedaż netto obejmuje sprzedaż produktów i usług oraz pozostałą sprzedaż operacyjną. Nie obejmuje sprzedaży finansowej, gdyż
takie podejście zniekształcałoby zysk operacyjny.
* Koszty finansowe obejmują odsetki oraz dochód (capitał gain) ze sprzedaży papierów wartościowych.
Uproszczony bilans spółki Artel
31.12 31.12
AKTYWA 1994 1993 PASYWA 1994 1993
Środki pieniężne 85 120 Zobowiązania bieżące 680 560
Pap. wart. Krótkotermin. 0 50 Zobowiązania długoterminowe 1531 1480
Należności krótkotermin. 785 670 Zobowiązania razem 2211 2040
Zapasy 700 500
Bieżące aktywa 1570 1340 Kapitał własny 2269 2200
Aktywa trwałe 2910 2900
Razem aktywa 4480 4240 Razem pasywa 4480 4240
Rentowność osiągnięta przez spółkę jest rezultatem wielorakich decyzji i różnych czynników.
Wskaźniki rentowności dostarczają informacji w jaki sposób zarządzamy aktywami, finansowymi działalności spółki czy też
rozwiązywanie problemów związanych z finansową płynnością wpływa na rezultaty osiągnięte przez spółkę.
Wskaźniki rentowności podzielić można na kilka grup, a mianowicie:
wskaźniki rentowności sprzedaży
wskaźniki rentowności majątku
wskaźniki rentowności kapitału własnego
Stopa rentowności sprzedaży:
Stopa rentowności sprzedaży obliczana jest jako iloraz zysku netto oraz przychodów ze sprzedaży:
Stopa rentowności sprzedaży (netto) =
zysk netto 269
= źźźźź = źź = 0,041 = 4,10% (5,05%)
sprzedaż 6550
Średnie branżowe = 5,0
Stopa rentowności sprzedaży przykładowej spółki jest niższa od średniej branżowej. Można sformułować wniosek, iż spółka uzyskuje
za swe wyroby zbyt niskie ceny, ponosi zbyt wysokie koszty lub też mamy do czynienia z obydwiema sytuacjami.
Wskaźnik ten może być stosowany w formule, w której w liczniku występuje zysk brutto:
Stopa rentowności sprzedaży (brutto) =
zysk brutto
= źźźź
sprzedaż
Stopa zwrotu z aktywów (ROA)
Stopa zwrotu z aktywów obliczana jest jako ioloraz zysku netto oraz aktywów, według formuły:
Stopa zwrotu z aktywów =
zysk netto 269
= źźźźźź = źź = 0,0600 = 6,00% (6,79%)
aktywa ogółem 4480
Średnia branżowa = 9,0%
Przykładowa spółka osiągnęła wskaźnik znacznie niższy od średniej branżowej.
Jest to konsekwencja niskiej rentowności sprzedaży oraz wyższego od przeciętnego dla branży udziału długu w finansowaniu aktywów
(odsetki pomniejszają zysk netto)
Ogólna stopa zwrotu
Stopa zwrotu mówi nam o zyskowności aktywów. Uwzględnia ona zarówno strukturę kapitału spółki, jak również naliczoną kwotę
podatku od zysku.
Ogólna stopa zwrotów mówi, jaką zyskowność uzyskano by z aktywami, jeżeli spółka finansowałaby swą działalność jedynie kapitałem
własnym (nie płaciłaby wówczas odsetek) oraz zwolniona byłaby z podatku
Zysk przed odsetkami i opodatkowaniem 448 + 122
Ogólna stopa zwrotu = źźźźźźźźźźźźźźźźź = źźźź
Aktywa ogółem 4480
= 0,1272 = 12,7% (13,56%)
średnia branżowa = 17,2%
Wskaźnik ten jest użyteczny przy porównywaniu spółek (podmiotów gospodarczych) działających w różnych systemach podatkowych
oraz o różnej strukturze kapitału.
Ogólna stopa przykładowej spółki jest niższa od średniej branżowej, co oznacza, iż w przypadku, gdy spółka nie byłaby obciążona
długiem i tak działałaby mniej efektywnie, niż inne spółki należące do jej branży.
Stopa zwrotu z kapitału własnego (ROE)
Stopa zwrotu z kapitału własnego obliczona jest według poniższej formuły:
Stopa zwrotu z kapitału własnego =
zysk netto 269
= źźźźź = źź = 0,1185 = 11,85% (13,09%)
kapitał własny 2269
Średnia branżowa = 15%
Stopa zwrotu z kapitału własnego przykładowej spółki jest niższa średnia dla branży. Wynika to ze struktury kapitału spółki, w której
występuje relatywnie więcej kapitału obcego niż wynosi średnia dla branży.
Wskaźniki relacji rynkowej.
Potrzeba ich wyliczenia występuje w szczególności w przypadku spółek, których akcje stanowią przedmiot publicznego obrotu,
zwłaszcza spółek notowanych na giełdzie. Dają one zarządowi informacje, co inwestorzy sądzą o przeszłej a także jak oceniają
perspektywy przyszłej działalności spółki.
Wskaźnik cena / zysk
Wskaźnik cena / zysk, mówi nam, ile złotych inwestorzy gotowi płacić są za jedną złotówkę zysku netto spółki.
cena jednej akcji 28
Cena rynkowa / zysk = źźźźźźź = źź = 10,4 (12,1)
zysk netto za jedną akcję 2,69
średnia branżowa 13
Analiytycy finansowi sformułowali kilka ogólnych reguł, jakimi na ogół podporządkowana jest jego wartość. Najważniejsza z tych reguł
mówi: o ile inne warunki pozostają bez zmian, wartość wskaźnika cena / zysk jest wyższa dla spółek mających lepsze
perspektywy rozwoju, niższa zaś dla spółek charakteryzujących się wyższym ryzykiem.
W przykładowej spółce wskaźnik ten jest nieco niższy od średniej dla branży. Oznacza to, iż rynek ocenia prespektywy za nieco
gorsze niż średnia w branży, spółkę uznaje się ryzykowniejszą niż średnia dla branży.
Wskaźnik cena rynkowa / wartość księgowa akcji
Wskaźnik cena rynkowa / wartość księgowa akcji stanowi inną miarę sposobu oceny spółki przez inwestora.
Spółki o wysokim wskaźniku cena rynkowa / zysk osiągają zazwyczaj także wyższy poziom wskaźnika.
cena akcji
Cena rynkowa / wartość księgowa akcji = źźźźźźźźźźźźźź =
wartość księgowa na jedną akcję
28
= źźź = 1,23 (raza) (1,30)
22,69
średnia branżowa 2,1 raza.
Z powyższego wyliczenia wynika, że inwestorzy gotowi są zapłacić nieco mniej za jednostkę wartości księgowej przykładowej spółki
niż wynosi średnia dla pozostałych spółek w branży.
Wartość księgowa na jedną akcję została wliczona według wzoru
kapitał własny 2269
źźźźźź = źźź = 22,69
ilość akcji 100
Poznanie przyczynowo skutkowych zależności zachodzących między wskaźnikami ekonomicznymi może prowadzić do budowy
różnych układów strukturalnych, ułatwiających przeprowadzenie analizy podstawowych wskaźników użytecznych w procesie
zarządzania spółką (podmiotem gospodarczym). Takie układy strukturalne nazywane są piramidą wskaźników . Analiza zaś
przeprowadzone na podstawie układów wzorowanych nosi nazwę analizy piramidalnej.
W ramach piramidy wskaźniki synetyczne mogą być rozbudowywane z uwzględnieniem ich możliwości kształtowania jako iloczynu,
ilorazu, sumy lub różnicy algebraicznej wskaźników cząstkowych.
Ogólny wzorzec piramidalnej rozbudowy syntetycznego wskaźnika ekonomicznego
stopnie podziału
W1
źźźźźźźźźźźźźźźźźźźźźźź
I W11 X W12
źźźźźźź źźźźźźź
I W111+W112 W121:W122
Jedną z popularnych form piramidalnej rozbudowy wskaźników rentowności
jest analiza według systemu Du Ponta
Piramida Du Ponta przedstawia, w jaki sposób rentowność sprzedaży, efektywność wykorzystania aktywów oraz struktura finansowa
mierzona stosunkiem aktywów do kapitału własnego, wpływają wspólnie na poziom stopy zwrotu z kapitału własnego spółki.
Lewa strona piramida obejmuje elementy wpływające na rentowność sprzedaży.
Prawa strona z kolei ukazuje kategorycznie wpływające na rotację aktywa.
Piramida umożliwia dokładne zanalizowanie czynników wpływających na działanie spółki i w związku z tym skuteczniejsze podjęcie
kroków poprawiających to działanie.
Na podstawie lewej strony piramidy można analizować skutki, jakie na stopę zwrotu z kapitału własnego wywrze podniesienie cen (lub
ich obniżka w celu zwiększenia sprzedaży) lub wprowadzenie na rynek nowych produktów, można analizować jakie skutki wywrze na
wyniki spółki obniżka kosztów.
Na podstawie analizy prawej strony można badać konsekwencje zmian w wielkości różnego rodzaju aktywów spółki.
Dotyczyć to może np. zmniejszenie poziomu różnego rodzaju zapasów, zmiany polityki dotyczącej inwestycji, itp. Przedstawienie
działu finansowego mogą z kolei badać skutki zmiany struktury finasowania spółki polegające na zwiększeniu lub zmniejszeniu
finansowanie przy pomocy kapitału obcego.
Wskaźnik rentowności kapitału własnego w toku analizy przyczynowej potraktować można jako iloczyn wskaźnika rentowności
majątku i wskaźnika zaangażowania majątku w stosunku do kapitału własnego.
Przedstawia to poniżej wzór:
Zn Zn M zysk netto majątek
ź = ź x ź = ź ź ź ź x źźźźźź
Kwł M Kwł majątek kapitał własny
wskaźnik rentowności kapitału własnego może być potraktowany jako iloczyn poniższych trzech wskaźników:
Zn Zn Psb M
ź = ź x źź x źź
Kwł Psb M Kwł
Zn zysk netto
M majątek ogółem
Psb przychody ze sprzedaży w cenach brutto
Kwł kapitał własny ogółem
W ten sposób wskaźnik rentowności kapitału własnego jest wyrazem nie tylko zysku i kapitału własnego, lecz także przychody ze
sprzedaży i całości, zaangażowanego majątku stosując odpowiednie rozliczenia przyczynowe ustalić można wpływ poszczególnych
wskaźników cząstkowych na wskaźnik rentowności kapitału własnego.