Blog literacki, portal erotyczny - seks i humor nie z tej ziemi
POPRZEDNIA
STRONA
Koło
Kepplera i Himmlera.
Jak już wspomniano w
poprzednich rozdziałach "Koło
Kepplera" powstało z inicjatywy Wilhelma Kepplera, prezesa jednej z
filii "I.G.Farben" i było grupą przemysłowców zdecydowanych
w 1931 roku na stałe kierowanie funduszy na rzecz Hitlera i jego partii. Jak
się okazuje "ośmiu z
czterdziestu dyrektorów , których liczyło Koło w latach 1931-1944 , zasiadało
w tym samym czasie w "I.G. Farben", inni w radach "AEG" i
"Vereinigte Stahlwerke". Wszyscy oni pracowali w stałej i bezpośredniej
symbiozie ze "Standard Oil" , "ITT", "General Electric"
i licznymi bankami z Wall Street, w tym z bankiem Henry Schrodera oraz grup
"Dillon, Read & Co.", "Kuhn, Loeb & Co.". Thysen wpłacił
w 1931 roku 250 000 marek bezpośrednio na konto "Bank voor Handel en
Scheepvart", banku połączonego z grupą Harrimanów w Nowym Jorku "
([2] str. 181).
Udział finansjery z Wall
Street w "Kole Kepplera" w 1933 r. ( [1] str.131).
Udział finansjery z Wall
Street w "Kole Himmlera" w 1944 r. ( [1] str.131).
Począwszy
od 1932 roku w spotkaniach "Koła Kepplera" zaczął brać udział
Heinrich Himmler, a poprzez niego także inni wysocy funkcjonariusze SS
([1] str. 125).
Dzięki temu Himmler zaczął stopniowo odgrywać w nim decydującą rolę
, tak ,że wkrótce stało się ono "Kołem Himmlera". W
marcu 1933 Keppler został wybrany do Reichstagu i stał się finansowym
ekspertem Hitlera. Trwało to jednak niedługo, gdyż wkrótce został zastąpiony
na tym stanowisku przez Hjalmara Schachta, a następnie wysłany do
Austrii, gdzie w 1938 roku objął funkcję Komisarza Rzeszy. Mimo to Keppler
pozostał nadal wśród elity finansowej hitlerowskich Niemiec zajmując wiele
dyrektorskich stanowisk w tamtejszych firmach. Był on między innymi w
zarządzie dwóch oddziałów "I.G. Farben" - "Kontinental
Oil A.G." oraz "Braunkohle-Benzin A.G.". Nawiasem mówiąc ta
ostatnia firma wykorzystywała opracowany przez "Standard Oil of New
Jersey" sposób wytwarzania syntetycznej benzyny, co świadczy o tym ,że
niezwykle ważne dla przemysłu zbrojeniowego Niemiec technologie pozostawały
pod kontrolą niewielkiej grupy ludzi działających ponad granicami państw
w imię swoich własnych interesów ([1]
str. 124). Po odejściu Kepplera
kierownictwo "Koła" objął Himmler, zaś nadzór pod względem
organizacyjnym sprawował nadal Kurt von
Schroeder, jeden z założycieli "Koła Kepplera" i dyrektor banku J.H.Steina w
Kolonii, który wkrótce założył mundur generała SS. Począwszy od 1933 roku
Kurt von Schroeder był również reprezentantem interesów "ITT" w
Niemczech ([1] str. 121),
która to firma dokonywała, poprzez kontrolowane przez siebie oddziały w
Niemczech, płatności między innymi na rzecz funduszu SS Himmlera
zorganizowanego w ramach "Koła Himmlera". Zapewniło to tej
korporacji lokowanie swego kapitału w niemieckim przemyśle zbrojeniowym,
choćby w zakładach Focke-Wulf , produkujących samoloty myśliwskie użyte
później także przeciwko USA ([1] str.
83). Drugą ważną osobą reprezentującą SS w "Kole Himmlera" i
jednocześnie interesy "ITT" był SS-Untersturmfuhrer Emil H.Meyer ,
dyrektor wszystkich oddziałów "ITT" w Niemczech oraz członek zarządu
"Dresdner Bank AEG" ([1] str.
128). Jak wynika z tajnego raportu SS z dnia 2 października 1934 roku, aż
20% członków "Koła" było masonami, co jednak w niczym nie
przeszkadzało , gdyż "nie
ujawniono nic niestosownego przeciwko nim" ([2] str.
305). A.C.Sutton w swojej pracy przytacza list z 25 lutego 1936 roku , z którego
wynika , że dla potrzeb funduszu SS Himmlera założono "Sonder Konto S"
czyli "Konto Specjalne S", gdzie przemysłowcy i bankierzy lokowali
swoje składki aż do końca 1944 roku. Co więcej "Sonder Konto S"
zostało założone we własnym banku Kurta von Schroedera czyli "J.H.
Stein Bank" w Kolonii pozostającym w ścisłym związku z firmą jego
krewnego czyli "J.Henry Shroder Banking Corporation" w Nowym Jorku. ([1]
str. 129). O trwałości i ponadnarodowym charakterze tych powiązań świadczy
również następujący fakt ([2] str. 193-194):
"w
1945 roku James Stewart Martin , szef sekcji ekonomicznej amerykańskiego
Departamentu Sprawiedliwości w Niemczech, od chwili swego przybycia do Kolonii
chciał prowadzić dochodzenia w aktach banku Steina, który odegrał rolę w
finansowaniu nazizmu. Ale kapitan Norbert A.Bogdan z wydziału finansowego
Komisji Kontroli formalnie zakazał mu tego - co ujawnił Sutton. "W każdym
razie" zapewniał Stewarta Bogdan "znalazłby pan tam tylko obierzyny
bez żadnej wartości !" Kapitan Norbert A.Bogdan był w cywilu ni mniej ni
więcej , tylko wiceprezesem "J.Henry Schroder Banking Corporation" w
Nowym Jorku, banku "ITT" i "bliźniaka" banku Steina. Który
zwyczajnie zmienił imię. Nikt o tym więcej nie mówił. Ani na przykład
o korespondencji z dnia 25 lutego 1936 , która sygnalizowała bliskie wpłaty
na "Konto Specjalne S" - konto "Koła Himmlera", dawnego
"Koła Kepplera" - otwarte w banku J.H.Steina . To ,że nie naucza się
tego w szkołach w ramach historii współczesnej, że nie odnajdujemy tych faktów
w najbardziej renomowanych książkach, to są , oczywiście , tylko pewne
"zbiegi okoliczności". Tak jak całkiem przypadkowym zbiegiem
okoliczności było to, że u kolebki rewolucji bolszewickiej oraz osiągnięć
przemysłowych i wojskowych ZSRR odnajdujemy te same zagraniczne zespoły
bankierskie i przemysłowe, które były zamieszane w utwierdzanie i ekspansję
nazizmu ."
Niemal jedna czwarta wpłat
dokonywanych w 1944 roku na "Sonder Konto S" funduszu SS Himmlera
pochodziła z niemieckich filii "ITT" reprezentowanych przez Kurta von
Schroedera, co przedstawia tabela poniżej:
Wpłaty
dokonywane przez filie "ITT" w Niemczech w latach 1943-1944
na
"Sonder
Konto S" funduszu SS Himmlera ([1] str. 128).
Wpłacający
1943
1944
Mix & Genst
5000 marek
5000 marek
C.Lorenz A.G.
20 000 marek
20 000 marek
Felten & Guilleaume
25 000 marek
20 000 marek
Kurt von Schroeder
16 000 marek
16 000 marek
Duży
udział we wpłatach na fundusz SS Himmlera miało też "Standard Oil of
New Jersey", poprzez swoją (94% udziałów) niemiecką filię "Deutsche
- Amerikanische Gesellschaft" (DAG). W latach 1943 i 1944 wyniosły one 24
000 marek (RM) ([1]
str. 132). Również w przypadku "AEG - German General Electric"
istnieją ścisłe związki z tym funduszem, bowiem dwaj dyrektorzy "AEG"
Friedrich Flick i Otto Steinbrinck i jednocześnie członkowie "Koła
Himmlera" wpłacili w latach 1943 i 1944 po 100 000 marek na "Sonder
Konto S". Jednak najbardziej znaczącą postacią wśród dyrektorów
"AEG" związanych z "Kołem Himmlera" był Robert
Pferdmenges współudziałowiec z banku "Pferdmenges & Co."
będącego sukcesorem banku "Sal Oppenheim" w
Kolonii ([1] str. 130). Ta zmiana
szyldu (od 1934 r) wynikała z tego, że żydowscy bankierzy Sal i Waldemar Oppenheim
otrzymawszy za swe zasługi dla reżimu hitlerowskiego status "honorowych
aryjczyków" , usunęli się na drugi plan, za swego współudziałowca ,
bankiera Roberta Pferdmengesa, zasiadającego wraz z nimi i Kurtem von
Schroederem w radzie administracyjnej kartelu "AEG" ([2]
str. 174).
"Przed 1914 istniało w
Niemczech 1221 banków prywatnych. W 1933 - 1709. Pięć lat później - 491, z
powodu przeniesienia się za granicę lub konfiskaty banków żydowskich. W
chwili, gdy w 1948, na bazie tajnego planu monetarnego dostarczonego przez
Schachta z więzienia władzom amerykańskim, rodziła się Republika Federalna,
istniało w Niemczech 300 banków prywatnych. W 1984 zostało ich tylko 79.
Jeden bank żydowski przetrwał ten
wiek, wliczając w to okres nazizmu, i przyjął ponownie swe imię
w 1948 - bank Oppenheimów, którego właściciele byli ogłoszeni honorowymi
aryjczykami", podczas gdy sami schowali się za plecami ich wspólnika
Roberta Pferdmengesa. Ten ostatni, tak jak Otto Abetz, Abs i inni naziści należał
faktycznie do niemieckiego odgałęzienia Synarchii. Tak samo jak wielu z von
Oppenheimów. Hermann
J. Abs, który wszedł w 1929 do Delbruck, Schinkler Co." przeszedł w
1937 do "Deutsche Bank". Najstarszy
z Oppenheimów miał od 1940 do 1944 dwa biura w Reichsbank (Banku Rzeszy). Był
on od 1934 doradcą Ernsta Kaltenbrunnera, osobistości numer trzy w hierarchii
SS, w tym samym czasie zresztą co Schacht i Funk (dyrektor Reichsbank). Miał
on prawo podpisu wszystkich ewentualnie podejmowanych sum z tajemniczego konta
nr 31.611 niejakiego Maxa Heiligera ... który nigdy nie istniał (!) Fakt ten
figuruje w archiwach procesu w Norymberdze. W rzeczywistości to specjalne konto
służyło od 1937 roku dla deponowania pieniędzy w gotówce i biżuterii
skonfiskowanych Żydom. Bank
Oppenheim/Pferdmenges wzbogacił się między innymi w maju 1936 dzięki
konfiskacie grupy L. Halevy'ego z Kolonii - 500 milionów ówczesnych marek za
odszkodowanie" dla tegoż w wysokości miliona 100 tysięcy marek... Dzieci
Oppenheimów przez małżeństwa wyroiły się" w różnych krajach
latynoamerykańskich, między innymi w Argentynie, gdzie jeszcze w 1979 obecny
numer jeden" rodu Oppenheimów byt konsulem honorowym Republiki
Federalnej Niemiec. Dwóch
dziennikarzy próbujących wyjaśnić te sprawy dla dobra historii współczesnej
przypłaciło życiem swoje poszukiwania. Zginął również autor książki
opublikowanej w 1979 r. w wydawnictwie Belfond", w której Oppenheimowie
kryli się pod nazwiskiem Frankenheim . Publikacja ta została całkowicie
zignorowana przez prasę - z pewnością pod czyimś naciskiem lub w wyniku
autocenzury. (...) Oppenheimowie są również od lat dwudziestych członkami
Synarchii europejskiej , zdecydowanej organizować Nowy Porządek światowy we
współpracy z ZSRR ."
Reklama banku Oppenheimów
w "Inernational Herald Tribune" z kwietnia 1986 ( [2] str.307).
Literatura:
1. A.C.Sutton - Wall Street and the
rise of Hitler - Seal Beach 1976.
2. P.Vilemarest - Zródła finansowe
komunizmu i nazizmu - Warszawa 1997.
3. H.Kardel - Hitler założycielem
Izraela ? - Warszawa 1996.
4. J.A.Cervera - Pajęczyna władzy
- Wrocław 1997.
5. H.Pająk - Bestie końca czasu -
Lublin 2000.
Opracowanie
strony: Š P.Jaroszczak - 2001.